Og så er det noen som lager sine egne regler for tegnsetting og kommer fra det med bravur. I farta kommer jeg på José Saramago; dialogene hans er en fryd å lese fordi en får følelsen av en samtale uten pauser.
Viser 1 svar.
Ja, eller Jon Fosse, som i Morgon og kveld skriv 14 sider utan punktum. Der fungerer det! Men det er noko med det at ein må kjenne reglane for å tøye dei. Då kan det få ein veldig god effekt. Men der det ikkje fungerer og ikkje ser ut som eit bevisst brukt verkemiddel er det irriterande.
Sist sett
