Bokelskere.no

Synest forresten eg ser den stakkaran som søker på diskusjonar om Anthon Berg, Konjakk-farga skor og garn og hamnar her...

Det gjer vi heilt sikkert! Sov godt, og takk for ein triveleg kveld!

Ja, eg sliter også litt med å finne fram innimellom... Men det er mindre uoversikteleg enn slike rett fram-trådar.

Du er velkommen! Eg trur eg skal sjå eit par episodar Mad Men og strikke ferdig ein barselgåve. Venninna mi, som ikkje har oppdatert facebookstatusen kvar 3. time har ikkje gitt lyd frå seg på 22 timar, nå, så eg trur det er på tide å gjere ferdig pakken.

Eg meinte deg og Solveig S, ja. Eg er også der, og for meg går det også litt i rykk og napp. Men eg les på raverly også (du må bli med i "Skandinaviske lesehester"-gruppa).

Ja, eg datt litt av, då eg var ute og lufta meg litt i stad, men dette blei verkeleg triveleg. Og greinesystemet gjer det jo til ei viss grad mogleg å halde tråden, sjølv om ein har fallt av ei lita stund!

Er begge de to også på Ravelry?

Slike har eg også lyst på.. sikler

Vi bør ha skravletrådar, for dette var ganske triveleg, i alle fall.

Går det an å skift namn på tråden til "1001 tema du skal skravle om før du legger deg"?

Eg tenker av og til at det eg har å seie om ei bok er så forskjellig frå det som allereide er sagt, at det ikkje passer seg å svare i den tråden. Dersom nokon skriv "Hurra! Dette er den beste boka eg har lese og ho forandra livet mitt", kjennest det litt småkjipt å overta diskusjonen med ei negativ omtale. Då synest eg det er betre å starte ein ny tråd, men mi eiga godt begrunna omtale.

Mange diskusjonar er også gamle, og eg blir også usikker med tanke på å kommentere på 1,5 år gamle innlegg.

Anten det, ellers så kan det bare hende at du rett og slett har samme smak som listemakaren. Det er jo mange gode titlar på lista!

Det er bare kjekt :)

Eg driv og går gjennom bloggen min og kopierer inn gamle omtaler av bøker eg allereide har lese.

Kanskje vi skulle laga ei bokhylle kvar, som heiter 1001 bøker, som vi kan sortere bøkene våre i. Då er det lett for oss å finne omtaler av bøker vi har lese (sjølv om heile systemet mitt raknar då...)

Du, dette var eit veldig godt forslag! Og det er ikkje sært å forvente at folk ikkje slikker seg på fingrane, altså.

I første kapittel bli Mary Turner drepen av tenaren Moses. Det neste kapitlet blir eit sprang tilbak i tid, og vi får høyre historia om Mary sin barndom, ungdom og voksne liv. Mary er ei sjølvstendig og urban kvinne som, etter å ha opplevd eit sosialt press mot det å vere singel, ender opp med å gifte seg med bonden Dick Turner. Ho flytter frå byen, kor ho trivst både med jobb og fritidsaktiviteter til ein gård på landet i Rhodesia. Ho mistrivst sterkt med livet på gården. Mannen Dick jobbar så godt som heile døgnet, utan å tene særleg mykje pengar. Mary blir nedtrykt, irritabel og etterkvart deprimert av dette livet på farmen.

Forteljarstemma i boka held ei distanse til karakterane og denne distansa smittar over på lesaren. Dette er eit effektivt grep, som gjer at Mary blir skildra som ein person med svært mange usympatiske trekk på ein truverdig måte. Eg merkar at eg som lesar blir irritert på henne, fordi ho ikkje tar litt meir ansvar. Ho mistrivst på farmen, men ho gjer ikkje noko med dette. Ho misliker ektemannen sin og klandrar han for si ulykke. Men ho forsøker ikkje å ta initiativ til å gjere situasjonen betre for seg sjølv.

Bøndene sitt forhold til the natives, som arbeidar for dei er rystande. Det var heilt sikkert slik forholdet mellom svart og kvit var under kolonitida, men det er likevel sterkt å lese om mennesker som blir behandla som dyr og som ikkje har rett til å snakke til dei dei arbeidar for. For meg som lever i Norge i år 2009 er dette ein uverkeleg tanke. The grass is singing gir eit innblikk i eit tankesett som er veldig fjernt frå mitt, og som eg opplever som svært brutalt.

The grass is singing er ei bok som gir meirsmak - og då er det jo godt at Lessing har skrive så mange bøker som ho har, så eg får anledning til å lese meir!

Første avsnittet i boka presenterer lesaren for den uuthaldelege kulda, voktaren og brakkene fangane bur i. Vidare gir boka detaljerte skildringar av livet til fangane sett gjennom Sjukhovs auge. Desse skildringane er til tider i overkant detaljerte for min smak, arbeidet fangane gjer blir for eksempel gjenfortald på eit slikt detaljnivå at det nesten blir litt langdrygt. Samtidig er kanskje dette eit poeng i seg sjølv, murararbeidet Sjukhov gjer denne dagen er langdrygt og hardt i den uuthaldelege kulda. Mykje av dagen til Sjukhov og dei andre fangane går med på å finne på små ting han kan gjere for å gjere dagen lettare og sikre seg goder. Ved å vere hjelpsom og vennleg mot dei rette personane, kan han kanskje skaffe seg ein ekstra porsjon suppe eller brød i løpet av dagen.

Eg lar meg imponere over den usentimentale og nøkterne tonen i forteljinga. Sjukhov ser ikkje på seg sjølv som eit offer, til tross for at han blir drive til slavearbeid i fleire titals minusgrader. Han tar sjølv ansvar for å gjere det beste utav akkurat denne dagen, og denne grunnleggjande haldninga til livet er beundringsverdig. Eg er vanlegvis ikkje så veldig glad i å trekke inn biografiske element frå forfattaren sitt liv i lesinga av bøker, men i forhold til En dag i Ivan Denisjovitsj liv klarer eg ikkje å sjå vekk i frå at denne romanen er basert på forfattaren sine eigne erfaringar frå straffearbeid i fangeleir. Den grunnleggjande positive haldninga til Ivan Denisovitsj gjer romanen til ei sterk lesaroppleving, og lesaropplevinga blir endå sterkare sett i lys av forfattaren si eiga historie.

Eg skal få eit slikt rom, når vi bare er ferdige med å pusse opp. Det tar bare litt tid..

Nettopp! Også har vi ikkje vondt av ei avsporing eller to, så lenge det handlar om skor.

Jo... kanskje det kan sjå slik ut. Uansett, vi skal lese 1001 bøker og slanke mengda ulesne bøker i bokhyllene våre!