Bokelskere.no

I dag, 22.1.2012, skulle vi etter planen til annelingua ha vore ferdige, men slik er det ikkje for mitt vedkommande. Eg får ta kapittel for kapittel, på spansk og på norsk. Stussar eg over val som W har gjort, går eg til G&K, elles ikkje. Her får vi møte meir om Ana Félix, som kjem i huset til Antonio Moreno. dQ er framleis i riddarverda når han planlegg å frigjere don Gregorio. Vi lyt likevel gi han rett nr han seier «Para todo hay remedio, si no es ara la muerte » - det finst eit middel mot alt unntatt døden» …

dQ ser ein riddar, som seier at han er «caballero de la Blanca Luna», riddaren av den kvite måne – han seier at dama hans er vakrare enn Dulcinea. Så blir det ordstrid mellom dei to, før denne riddaren slår dQ i duell. Vår helt lyt dra tilbake til landsbyen, og dei er i dårleg forfatning, både riddar, væpnar og ridedyr.

Her er diskusjonstråd for ein del korttekster av Charles Dickens. Lenkje til heile prosjektet ligg her.

Bøker i samlinga med litteratur frå norsk renessanse

Det som et sted er ære, er skam et annet sted..

Hm,ja jeg glemte vel å feie for egen dør. Godt innpakket med topplue. Har prøvd flere ganger å legge inn et annet bilde ,men det går ikke. Ellers har jeg hatt en hatt (hehe) og motorsykkel som profilbilde.

Ringeren i Notre Dame av Viktor Hugo

Bøker i samlinga med tekster som er skrivne i Noreg i mellomalderen.

Det hadde vært spennende om noen tok kontakt hvis hun/han trodde at de dro kjensel på en bokelsker. Etterpå tror jeg mange her inne ville synes det var gøy å kunne dele opplevelsen om møtets videreverdigheter.Slik jeg ser det så er nok vi bokelskere litt sjenerte. Mange som ikke har bilde av seg selv ,eller bare en figur eller noe annet.Tror nok det er noen jeg ville kjent igjen av de som er ofte inne. (med bilde)

Bøkene om Jean de Florette - La source en Provence og Manon des sources, av Marcel Pagnol.

Eg har ikkje mykje om kap. LXIII, men eg lagar ein kommentar likevel for å vere i gang med bolken til 8. januar:

SP besøker i II.63 galeiane (vi har diskutert ordet tidlegare), og vi hører om «el vuelo sin alas de Sancho», den vingelause flukta hans. Så kjem det nye eventyret med «la hermosa morisca» (som W ikkje uproblrmatisk set om med «den vakre mauriske kvinna»; som sagt var maurarane alt jaga ut). Dama ser fyrst ut som ein kar; på spørsmålet om kven han er, svarer den unge mannen «Mujer cristiana», altså ei kristen kvinne, som hadde vorte ført til «la Berbería», og som hadde fått den rette trua inn med morsmjølka: «mamé la fe católica en la leche». Her ser vi vel kor mykje religionen hadde å seie i eit Spania som i over hundre år hadde vore ei stormakt. Ho er Ana Félix, og forsyne meg blir vi ikkje vitne til at far hennes, Ricote, kjenner henne att; dette er vel ein parodi på alle slike innslag i litteraturen før og samtidig med Cervantes – for ikkje å seie etter (jf. Charles Dickens).

Er det noen sak? Håper at kjellk og andre finn det som dei ser etter her!

Faglitteratur som eg har lese i 2012

Ein samleboks vart gitt ut i samband med Ibsen-året i 2006. Der finst Et dukkehjem (med Lise Fjeldstad og Knut Risan), Vildanden (med Tor Stokke og Anne Marit Jacobsen), Rosmersholm og Fruen fra havet. Boksen heiter Ibsen på TV, og er gitt ut av NRK. Men så kjem det vanskelege: Kvar eg fekk tak i han? Nei, som Hjalmar Ekdal kan eg ikkje gå rundt og hugse på slike mindre viktige ting - men NRK har vel ein nettbutikk? Kanskje napp der? Han - boksen - har eit nummer: BNA3015556.

Eg har sett Vildanden på dvd, Fjernsynsteateret si oppsetjing frå 1970, i Arild Brinchmanns regi. Det er vel NRKs flaggskip, dette, større enn alle Erik Byes Vi går om bord på julekvelden, der fedrar og mødrer dukka opp frå alle andre stader enn frå «havsens bund», for der rår Ibsen og Brinchmann grunnen aleine. For meg vil Hjalmar Ekdal alltid vere forbunden med Tor Stokkes tolking i denne oppsetjinga – fantasten, den tragi-komiske og komisk-tragiske fotografen, med ei kone som kan retusjere, nettopp i tråd med temaet i stykket: Å pynte på verkelegheita, å leve på ei livsløgn. Mona Hofland er den jordnære og – derfor – lykkelege, på sitt vis, Gina. Og Ingolf Rogde, da, som gamle Ekdal, han som nedstammar frå to oberstløytnantar (ja, etter einannan, sjølvsagt); eg møtte han – Rogde, altså – ein gong da Riksteatret skulle ha statistar og henta dei frå tredje real. Her er store namn som Georg Løkkeberg og Joachim Calmeyer, også så fint å sjå kanskje den største av dei nålevande, Espen Skjønberg, som Relling. Jo, dette er verdt sine meir enn to timar ved skjermen!