Bokelskere.no

Kva for ei av bøkene hans tilrår du for ein som ikkje har lese noko av han?

Er vel no framover vi ser kva Vance har lært og kva han tykkjer må gjerast. Ein ting er sikkert: Donald har ikkje lese boka.

Av og til må det bli mørkt for å kunne sjå lyset. Eller noko sånt. Den fyrste boka til Niemi synst eg blei for tøysete. Koke Bjørn kanskje ein mellomting. I Fallvann er det ganske skummelt med alt vatnet som kjem i strie straumar. Litt usikker på kor humoren hadde passa inn? Kunne jo hatt kjærleikserklæringar og heroiske redningsdådar, eller galgenhumor, men eg tykte det var greitt med reindyrka katastrofestemning.

Hmmm. Kanskje eg bør sjekke ut. Er den tilgjengeleg på norsk? Likte veldig godt filmatiseringa av Hornblower-serien iallefall.

Har ikkje lese denne. Av dei 3 du nemner har eg berre lese The Stand. No har eg ikkje lese King sånn ca. sidan eg var tenåring, men tenkte då eg las bokmeldinga di, Ole, at leseopplevingar, og særleg i ungdomsåra, kan vere sterke og skjelsetjande utan at sjølve boka treng å vere eineståande. Drt eg meinar å seie er at desse 3 du nemner sikkert er veldig bra, men som leseoppleving kan andre av King for ulike lesarar likevel ha gjort større inntrykk.
T.d hugsar eg av ein eller anna grunn at Christine gjorde sterkt inntrykk.
Uansett, tidlaust konsept det med å endre historia sin gang. Ville vore varsam med å ta nokon av dage med det utgangspunktet å skape ei betre verd.

Umiskjenneleg Sundstøl. Handling på indre plan. Mykje gjentakingar, grubling, rørsle mellom fortid og notid, ein hovudperson som er i ferd med å gå til grunne, på same måte som Alexandria er det, og til slutt må han gjere eit grunnleggjande valg.
Hovudpersonen har ein døyande draum om å vere forfattar, men han er i ferd med å miste seg sjølv. Han har budd på eit hotellrom i Alexandria i eit halvt år. Byen han har lese om og fantasert om er ikkje den same som den fallerte og døyande i den verkelege verda. Han fantaserer om den 15-årige engelske jenta som bur på naborommet saman med foreldra, og når han mot slutten stel trusa hennar på klessnora på balkongen, så vidt utan å bli oppdaga, for ikkje å snakke om at han nesten dett ned seks etasjar, då er han i ferd med å nærme seg ein slutt på eine eller andre måten. Store delar av boka grublar han på Alexandria si fortid, på det kjende fyrtårnet, Cleopatra, Marcus Aurelius, Alexander den Store, den greske, romerske, kristne og gamalegyptiske arven og ikkje minst kjenner han seg mislukka som forfattar etter å ha gjeve ut ei dårleg, tynn diktsamling som den gong gjorde at han følte seg heva over den mislukka og tragiske rørleggar-faren, som alltid lukta svakt av kloakk. No er far hans daud, og han har brevet frå mor si i baklomma, men han har berre lese fyrste linja. Litt etter litt ser han likskapar mellom seg sjølv og faren, og innbiller seg også at faren har teke ny forn i ein ynkeleg skopussar i byen.
Mot slutten kjem han til ei grunnleggjande, konkret sanning, og kjøper ei notisblokk og ein penn og skriv at han heilt og haldent er skuld i det sjølv. Han innser at han er ein slik som må miste nesten alt for å kunne gå vidare. Fyrst no kan han kanskje klare å skrive noko av verdi.
Til slutt sit han seg på ein buss mot oasen Siwa. Dit reiste også Alexander den Store i år 331 f.kr, for å konsultere det kjende orakelet. Kva hovudpersonen i boka skal der er uvisst, men iallefall er det ein veg vidare.
Som sagt typisk Sundstøl. Tidvis går det litt treigt, og det blir ein god del gjentakingar og mykje grubling om fortid og notid, men det leiar før eller seinare inn til nokre djupare sanningar. Er elles vanlegvis noko å lære hos Sundstøl. I denne boka særleg om Alexandria og Egypt sin historie.

En fiffig blanding av rom-com, sci-fi og thriller, som nok vil treffe utvalgte lesere meget godt. For meg ble en (etter min smak) noe skjevfordelt spenningskurve avgjørende for at den ikke havnet på femmeren på terningen. Uansett en bok som på overflaten virker som ren underholdning, men som jeg mener innehar en viss dybde. Jeg føler i alle fall at den evner å fortelle noe om mennesker generelt, i tillegg til personene i boken spesifikt.

OBS. boken er mye mindre pretensiøs enn denne bokomtalen :P

Alternativ tittel: Korleis avvikle ein velferdsstat.

Eg likte dei fleste novellene, men ei eller to var litt vanskelig å få taket på, mellom anna på grunn av for stort persongalleri, som gjorde det vanskeleg å finne ein raud tråd. Aller best likte eg ei av dei aller kortaste, som handla om ein familie gjennom opp og nedturar, ulike typar jobbar, forretningar og forsøk på å overleve i gode og vonde dagar. Siste setning: Og de fulgte aldri med på nyhetene.
Ei anna historie fortel om ein ungdom som oppdagar rodeo-livet, og vi følgjer han medan han prøver å overleve og kanskje gjere det godt i den beinharde og lite glamorøse rodeo-verda.
Sjølvsagt må eg nemne Brokeback-fjellet, som er soleklart Annie Proulx si mest kjende novelle, men ikkje dermed sagt den beste.
Det heile er både brutalt, vakkert, underfundig og med eit lite snev av magisk realisme. Nokre gode og originale bilder og vendingar gjorde meg glad. Som nemnt tidvis uklar raud tråd for meg. Skildring av dialog og handling som ikkje nødvendigvis fører nokon stad, men eg trur det er meint for å få fram stemning og miljø. Sluttane er gjerne opne og let det vere opp til lesaren å tolke vidare.
Synes generelt fleire bør lese Annie Proulx.

Jeg leser mindre i helgene enn i ukedagene, men det har nok mest med mine barn å gjøre. Er stort sett utslitt når kvelden kommer i helgedagene, men på hverdager kan jeg ofte lese en time på kveldstid.

Kjempebra ho Emily!

En fantasybok med bra driv som er godt satt sammen. Måtene våre tre hovedpersoners liv veves inn i hverandre på, er godt utført og byr på opptil flere overraskelser og uventede vendinger. Får av og til en liten "Game of Thrones-light"-følelse av boken, og det er ikke alltid boken går dit hjertet mitt vil, men historien er godt plottet og jeg har ikke så mye å utsette på den, bortsett fra litt plukk på den ene hovedpersonen. Vel verdt å lese for alle som trenger en hurtiglest stand-alone fantasybok å lese :)

Flott bok om stjernehimmelen. Ho er no ikkje av nyare dato, kom fyrst ut i 1907, men mi reviderte utgåve er frå 1964. No seier eg ikkje at du som er fødd i 1964 er veldig gamal, men det er no begynt å bli ei stund sidan. 😊 Eg har funne at at forfattar Martha Evans Martin var ein pedagog som ville nå ut til barn og ungdomar med interesse for astronomi. Det var ho som aleine gav ut boka i 1907. I forordet til 1964-utgåva skriv den kjende amerikanske astronomen og astrofysikaren Donald Howard Menzel at han som barn las The friendly stars og boka blei ein viktig motivasjon for han vidare. Derfor stod han bak revisjon og nyutgjeving av boka, sidan Martha Evans Martin døydde i 1925.
Boka tek føre seg i hovudsak den nordlege stjernehimmelen, men går også kjapt gjennom stjerner og konstellasjonar i sør. Vi får lære om dei 9 klåraste stjernene i eigne kapittel: Capella, Arcturus, Spica, Vega, Deneb, Altair, Antares, Formalhaut og Aldebaran. Deretter kapittel om stjerner i Orion, Tvillingane og Store og Vesle Hund. Vidare les vi om kor mange stjerner som finst, korleis dei fekk og får namn, lyset dei sender ut og avstanden til dei. Siste del av boka tek føre seg stjernene i dei dominerande stjernebileta, mellom anna Store -og Lille Bjørn, Cassiopeia, Cepheus, Perseus, Pegasus, Andromeda og Tyren.
Sjølv om boka opprinneleg var skriven for barn og unge, eg vil tru mest for unge, så er det så pass mykje informasjon iallefall i utgåva frå 1964 at det var meir enn nok for meg. Samstundes er språket poetisk og nært. Vi følgjer årstidene, og forfattaren ser opp på stjernene og ned på bakken og knyter årstidene og det nære på bakken til det vakre på stjernehimmelen. Blomar som er å sjå nett på same tid som den og den stjerna viser seg, trekkfuglar som kjem ilag med eit kjært lys der oppe og kva stjernebilete ho kan sjå frå soveromsglaset sitt.
Det er klart at boka ber preg av å vere så pass gamal, men eg likte ho uansett godt og lærte mykje av å lese ho.
Foresten er det på bakerste sida limt inn eit stort, utbrettbart kart over stjernehimmelen.

Hvis boken holder samme kvalitet som anmeldelsen din, så burde den leses av alle :)

Okei, skjønar.
Har du lese Frøken Dryer's musikkskole og Tid for klage, tid for dans av Hoem? Synst dei var bra.
Las også nettopp Kristusfigurasjonar. Også den bra, og veldig personleg.

LITRPG er en ny sjanger for min del, men jeg kommer definitivt til å lese mer om Carl og Princess Donut, og kanskje også andre fortellinger fra andre forfattere i sjangeren.
LITRPG er altså en litterær variant av rollespill, og en egen gren i fantasy-litteraturen.

Siden underholdningsverdi er at av mine fremste kriterier uansett om det gjelder film, tv, musikk eller litteratur, så er det faktisk umulig for meg å ikke gi denne boken full pott. Det er lenge siden sist en bok ga meg en slik "avhengighetsfølelse". Kanskje er det spillmekanikken som gjennomsyrer boken som også funker i den litterære sfære? Her er det humor og spenning samt en "letthet" hele veien, som i alle fall for undertegnede bidro til at leseopplevelsen ble en fest.

For å få fullt utbytte av boken er det nok en fordel å ha litt erfaring med RPG-sjangeren i spillverdenen, siden mye av humoren spiller på nevnte sjangers særegenheter, men jeg tror også den vil kunne fenge lesere med mindre kjennskap, da den er godt bygd opp og har en del morsomme tvister som "alle" kan sette pris på.

Har tenkt å lese boka. Har lese alle i denne serien. Kvifor trekker du ned til 4 når du berre skriv positivt om boka?

Hm, dette er noe tegnsett-krøll der noen har brukt et annet tegnsett enn utf-8 til særtegn. Må finne ut om dette er feil her eller et annet sted!

Hoem skriv om forholdet sitt til Jesus. Boka er personleg og nær og i skjønnlitterær stil. Eit kort lesestykke for kvar dag i advent fram til 13. dag jul. Ulike sider ved Kristus kjem til syne for oss. Forfattaren fabulerer kring tekstane i kyrkjeåret, mellom anna møter vi dei tre vise menn, mor og far til Jesus, Judas og elles mange av læresveinane, døyparen Johannes og ein gamal mann som sit i hytta si og skriv ned historiane på pergament og gøymer dei i ei nærliggande hole. Ikkje minst fortel Hoem om tider i sitt eige liv der Jesus var eller i ettertid er blitt viktig for han.
Kristusfigurasjonar er vakker, lettlesen og interessant. Boka har berre 3 terningkast her inne, så derfor vil eg gjere merksam på ho.

Håper å ha fått fikset de to første feilene!
Ser ikke feil med private meldinger (Hvis to brukere følger hverandre kan de utveksle private meldinger)