Ja jeg oppdaget henne ved en tilfeldighet da jeg kjøpte to diktbøker av henne på bibliotekets boksalg. Da måtte jeg lese mer! Hun skriver så nært og varmt.
TO
Kanskje de ømmeste kjærtegn
er de tenkte.
Kanskje den dypeste nærhet
er den drømte.
Kanskje den inderligste forening
er den ensomste.
Søster er gått
Han ligger med ansiktet mot puten
Laken av jern
Tårer av sand
Hvem lenket han til
dette rasende mørket?
Han står foran speilet
Han kysser leppene sine
Han risser budskapet
inn i blikket
Lepper av glass
Hud av aske
Han river ørkenen ut
av brystet sitt
Han overgir seg
til tårenes jord
Han er saltere enn havet
Avskjed
du går ved siden av meg
kavende i språkets elv
øynene dine har sagt farvel
du sparker i samtalen
i min kropp av jord
er hjertet mitt
en gal klokke
Han ligger i blomsterengen
Han ligger i disens kappe
Han duver i dråpene
Han er den nye dagens barn
Han er livet i dets morgen
Men ingen kan leve av nordavind
Av høstmørkets gufs langs elven
Av rimfrost i hjertet
Han vender ryggen til stupet
og går opp på berget
Han har tatt bu i tankane hennar. Umerkelig har han snike seg inn i blodomløpet, syng omkring i kroppen hennar.
Eit hjarte
Det er godt å kunna
sjå tilbake på
dei ein har elska
og enno kjenna varmen
frå gode famntak
Elden brann ut
Det brast i det skjøre
Men det er godt
å kunne hugsa
den gong vi lutte
mot kvarandre og
enno var nære
Eit hjarte er stort nok
til mange kjærleikar
Eg teiknar
Eg teiknar eit
dikt
i dogga på
vindaugsruta
Eg ser på
den kvite runde
månen
Kan eit liv romma
både ei stor sorg
og ei stor glede
i same natta
Eg teiknar
namnet ditt
bokstav for
bokstav
EIT ROP ETTER SVAR
kaldt
når flammane
strør sine
kjærteikn
om deg
handa di
famlar over
hudfaldar
leiter over
trekk
som er framande
stengde
du er eit
rop etter
svar
men du
teier
og syng
KOM
kom
la oss stiga
fram
or vår einsemd
dryssa vår
lengt
mot einannan
hungrande
nakne
NÆR PULS
du er min kjærleik
og mi einsemd
at eg såg inn
i ditt liv
omslutta
av din lengt
aldri for nær
slår livspulsen
ditt namn
i mine årer
NÆR OG BORTVEND
du som var vind
over mine dagars
stille
du
som let draumar
spira
som vende
andletet bort
men var nær
gjennom tidlause
lengtande
stunder
tomme
er mine hender
som har halde
om eit svar
som rann bort
FOR DEG
for deg
har eg kledd
naken min sjel
latt mine draumars
fuglar sleppa fri
og fylla lufta
kring oss med song
mot deg
var eg open elv
og skjelvande angst
var eg fridomens segl
og lekkjenes slave
som vind var eg
over høge tindars toppar
dine botnar
var stengde
enno står eg naken
ved bredda av mine
draumar
ennå
ventar eg
STUNDOM
stundom
når hendene mine
byd seg nakne
hungrande fram
og alt i meg
er rop og lengt
kan eg kjenna
varsamt strok
over kinn
og dei kviskrar
som vindsus
mildt om mitt
hjarte
Måtte du gi og ta imot kjærlighet uten angst. Måtte du innse hvor elskelig du faktisk er akkurat nå. Måtte du innse at du fortjener den dypeste kjærlighet i alle dine personlige forhold. Måtte du behandle deg selv med kjærlig omsorg.
Ikke så verst krim, men heller ikke kjempebra. Og når du ikke engang har skjønt at det var Vest-Berlin som var omgjerdet av en mur fordi det lå i Øst-Tyskland og ikke omvendt, så bør du kanskje ikke skrive så mye om akkurat den saken.
BORTE
Når jeg vil holde rundt deg
er du borte
Kanskje var du
bare et solglimt
som streifet en bølge
i middagsheten?