Det er sommer

Det er sommer
sykkel og sommer
Hun sykler forbi
og hun sykler forbi

• Elsker han meg

spør hun treet
en ettermiddag i kløver og gress

• Ja sier treet

• Ja sier treet

Men treet kan ikke svare
for andre enn seg selv

Forfatter: Gro Dahle
Utgitt: Hentet fra samlingen «Linnea-pasjonen», Cappelen 1992

Pistol eller revolver

Ein skyt ikkje løver med pistol.
Ikkje med revolver heller.
Det trengst ei rifle.
Elefantar skyt ein med kanon.
Har ein to kanonar,
kan ein skyte ned månen.
Så skaffar eg meg to kanonar
gjennom eit postordrefirma
og sender månen til deg
som A-post
slik at du skal forstå
at eg enno tenkjer på deg
– så lenge etter.

Forfatter: Ragnar Hovland
Utgitt: Henta frå samlinga «Katten til Ivar Aasen møter hunden frå Baskerville», Samlaget 1996

Fedreland

Aaja, vi også elsker dette landet
med sot og skorstensrøk og gatestøv,
den trange sprekk imellom grå kaserner
hvor solen bare har en times frist.
Vi lenges vel iblandt mot noget annet:
en li med vind og sus og sang i løv,
en strand med hav og himmel, sol og stjerner,
en skog med kvaeduft fra bark og kvist.

Men dette er vårt land. Her har vi hjemme.
Og hvad vi drømmer kommer ingen ved.
Vi elsker gaten – ja vi elsker landet,
som vi befolker her så altfor tett.
Og alle andre drømme må vi gjemme
i dypet av vårt mørke sind et sted.
For den skal være fredløs og forbannet
som sviker gaten og sin ætt.

Forfatter: Rudolf Nilsen
Utgitt: Fra samlingen «På stengrunn», Andelsforlaget «Ny tid», 1925.

Vårjevndøgn

Mørket
har funnet
sin virkelige form
i trærnes kroner.
For ennu er det jordens natt.
Dagen stiger
bak det ruvende mørke.
To ord
skal prøves:
aksentuering
og jevndøgn.
En stund
har natten feste
i lysets rike.
Så viker mørket.
Himmelens ekvator,
ubønnhørlig som en knivsegg,
skiller lys og vinter.

Forfatter: Jan Jakob Tønseth
Utgitt: Hentet fra samlingen «Referanser», Gyldendal 1979

Du kan sjekke ut disse

Når månen

Når månen står lågt på himmelen
og ventar på første bussen heim
og fuglane set på kaffitraktarane
og lurer på kva dei skal ha på seg i dag
og sykkeltjuvane geispar og seier:
«Det får vere bra»

då ligg det ein mystisk framandkar
i senga, han lar vekkjarklokka ringe
og har slett ikkje tenkt å stå opp
og gå på skulen
(stemmer, det er meg)

Forfatter: Ragnar Hovland
Utgitt: Frå samlinga «Katten til Ivar Aasen møter hunden frå Baskerville», Samlaget 1996.

Ang. ME har du lest denne siden fra NRK

På stengrunn

De unge bjerkene i svarte byen
de står og bruser med sitt lyse løv,
som om de åndet store skogers vårluft
og ikke skorstensrøk og gatestøv.

De løfter tappert sine tynne grener
og lar dem svaie under vårens sus
og varme sig i solens gode stråler,
som flommer inn imellom gatens hus!

Men de blir aldri som de store trærne,
som står og suser ute i det fri.
Slik er det når man vokser op på stengrunn
og bare har en drøm om skog og li.

Forfatter: Rudolf Nilsen
Utgitt: Fra samlingen «På stengrunn», Andelsforlaget «Ny tid», 1925

Julebord i enkeltmannsforetak

Bedrifta var samlet,
det var eg og meg.
Eg var der som tilsett,
og sjefen var meg.

Så drakk me og åt,
sjefen og eg.
Eg las et dikt,
då kosa eg meg.

Sjefen heldt tale,
og skryten fekk eg.
Eg takke for året,
og gav blomar til meg.

Etter desserten gjekk eg fra bordet,
og drog med sjefen inn på kontoret.
Eg såg meg i augo, kviskra sjefen inn i øyra,
Sjefen min smilte, det er slikt han vil høyra.

Eg er nokså lur,
eg veit kva som trengs.
Eg gjekk opp i lønn,
og fekk sjefen i seng.

Jon Hjørnevik, frå diktsamlinga "I en sofa frå Korea", Samlaget 2001

Håvamål, vers 19, 20 og 21

Hald ikkje mjødbollen lenge
og drikk med måte.
Sei det som trengst eller tei.
Ingen deg lastar
dreg du deg unna
og går til sengs for å sova.

Den guten er vitlaus
som grådig et
meir enn magen kan tola.
Syner han belgen,
til spott han vert
framfor klokare karar.

Krøttera veit
kva tid dei skal heim,
då går dei frå graset,
men uklok mann
kjenner aldri
eige magemål.

Forfatter: Gjendikting av Knut Ødegård
Utgitt: Frå samlinga «Edda-dikt», Cappelen Damm 2013

Sen høst

Høsten, uavvendelig,
har løftet sitt strenge ansikt.
I det kuldskjære landskap
står du
som en forlatt blant nakne grener.
Din frist er ute.
Året er et skip som drar av lande.

Forfatter: Jan Jakob Tønseth
Utgitt: Fra samlingen «I denne tid», Gyldendal 1979

" Whoever that kills an innocent
person it is as if he killed
all of humanity"

Quran 5:32

ParisAttacks

Dette har ingenting med religion å gjøre.

Dette har vært en grusom 13. fredag - nesten 140 drep i Paris i natt.

November

Som rennande vatn kan opne seg
midt i den isande snøflata
kan også vi stundom opne oss
for einannan:
Kaldt.
Livs-reddande.

Forfatter: Arne Ruset
Utgitt: Henta frå samlinga «Kunsten å stupe inn i ein by», Samlaget 1982.

Linjene

Rundt skal det vere:
Bæret drua tomaten poteta
eplet appelsinen melonen månen jorda og sola,
alle er runde på ein
eller annan måte
som er den same måten.
Brilleglasmåten.
Er det berre eit påfunn er det
litt fantasilaust.

Takke meg til den kantete boka.
Linjene går beint ut kvar for seg
gong etter gong,
ingen av dei vender tilbake til seg sjølve.
Anten går dei vidare eller så er dei slutt.

Forfatter: Einar Økland
Utgitt: Frå samlinga «Svarte norske - vers samla og spreidde». Det Norske Samlaget 1977

Sirklar

Den kvite mannen teikna ein liten sirkel i sanda
og sa til den raude mannen: «Dette er det indianarane
veit», og mens han teikna ein stor sirkel rundt den
vesle, sa han: «Dette er det den kvite mannen veit.»
Indianaren tok pinnen og drog ein diger
ring rundt begge sirklane: «Dette er det den
kvite mannen og indianaren ikkje veit noko om.»

Forfatter: Carl Sandburg
Utgitt: Gjendikta av Eva Jensen. Henta frå samlinga «Små heimar», Nordsjøforlaget 2013

Niagara

Hørte du om han som krysset
Niagarafossen på line?
Det var strengt tatt ikke nødvendig
Lenger opp kunne han kommet over med båt

Alle vil mer enn å spise

Naboens bestemor strikket dukkeklær
bunader med brodert veske
brudepikekjoler og skiantrekk
Pinnene gikk hverdag og helg
Det måtte gå galt. Hun serverte mannen
stekt matrosdress

Forfatter: Annabelle Despard
Utgitt: Hentet fra samlingen «Ved helt riktig måne», Cappelen Damm, 2015

Blue moon

Se på’n
når den er nesten hel

Den ser deg
når du legger deg ned
og lengter
uten sjans

Se på’n
når den er skikkelig blå

bare for å se på lyset
som når man lar TV’n stå på

Blue moon
helt til det ikke
er non tvil

Blue moon baby

Altfor kul
til å dø en gang til

Forfatter: Anders Brenno
Utgitt: Hentet fra samlingen «Vampire Yeah», Aschehoug 2015

Jernbanestasjonen

Jernbanestasjonen,
hangar for reisende,
katedral- og palassaktig
har den slått feste
i metropolene.
Uten metafysikk
hvelver den
sin glass- og stålhimmel
over menneskelige anliggender,
som: avskjeder, møter, gjensyn.
Der inne er en stivnet skumring.
Der inne blir det ikke dag.
Der inne blir det ikke natt.
Den er forgård.
Den er stilleben.
Stilleben: sigarettstumper,
tomme ølbokser,
hivde aviser.
Det er større bevegelser, ja håp,
knyttet til togtabeller, ansikter på perrongen, osv.
Høyttalerne har sagt det,
billettlukene har sagt det,
konduktørene har sagt det,
det rykker i et tog,
hjulene dreier
mot skinnen, de sier:
eks-i-stens-eks-
i-stens-eks-i-
stens-eks-i-stens.

Forfatter: Jan Jakob Tønseth
Utgitt: Hentet fra samlingen «Lengsel og lede», Cappelen 1987