Bokelskere.no

Eg var begynt å spele litt for mykje hovudrolla i mitt eige drama, og det var eg ikkje vand med. Rolla låg ikkje for meg. Det burde regissøren ha sett på førehand.

Èin gong snudde eg meg og såg på Munk. Han såg ut som han stod midt i ei lokal regnbyge, der han var det einaste mennesket det regna på.

"Eg sat no ved eit bord, med god kjøttkakesmak i kjeften, og såg framtida mi kome rullande mot meg som ei full høyvogn. Det lukta feitt og godt gras av ho, det var både kløver og plenti av timotei og ei sprellande grøn grashoppe sat på kanten med ein liten klarinett."

Ingen rev, ingen abstraksjon, en helt ekte sexmaskin. Uforfalsket, firehjulsdreven kåtskap. Svare strev med å finne henne.

Du ser så pen ut at ein skulle tru du ville liggje med meg!

Det var dette søndagsskulelærarane mine alltid hadde åtvara meg mot, og no såg ein kor mykje det hjelpte.

Eg tenkte: Enn om dei skifte, sette dei som sat i kretsfengselet, inn i rådhuset og omvendt, la dei byte jobb. Kva slags forandring ville det medføre? Ingen. Det ville ikkje bli noka forandring i det heile tatt. Forbrytarane var dei same, det kom berre an på kor dei sat.

James Brown sette i eit grynt og begynte å fortelje at han kjende seg om ein sexmaskin. Det er så mange slags kjensler som kan kome over eit menneske.

Eg har begynt å få litt erfaring slik, eg kan sjå på folk når dei prøver å tenkje. Som regel kjem det lite ut, men dei har i alle fall prøvd.

Verten skjenkte oppi ein kopp av den typen som er så liten at når du har drukke han, så hugsar du det ikkje, og når dei krev betaling av deg, tar du det for ein spøk, og når du ser at det er alvorleg meint, begynner du å reflektere over kor absurd verda er, og kva som er meininga med alt saman.