Klikk på en bok for å legge inn et sitat.
Det er krise for fleire viss eg fekk meg eit liv, kven skal då vera den som har det verre enn dei?
Det er mitt ansvar når folk ikkje veit kva dei skal seia, når maten er forseinka, eller toget, eller bussen, eller når filmen ikkje var kjekk likevel, eller maten, når ting ikkje innfrir, når det går i stå. Det er mitt ansvar å bøta på det.
Karsten er påteken alminneleg. Han er forviten som ei heimeverande kjerring som nett har begynt som fersk legesekretær hos kommunelegen.
Det må då vera nokon i verda som framleis berre har lyst til å liggja med kjærasten.
Karsten har snakka om det. Om kroppen sin verdigheit, at ein vil skjula seg for blikket frå andre. Karsten burde tenkja litt på det sjølv òg, burde ikkje gå rundt i sykkelshorts såpass ofte.
Eg trur ikkje det er mogleg for ei kvinne å innfri dei forventningane eg har til å elska. Og sjølv om eg prøver å vera realistisk på kor bra det eigentleg kan vera, å liggja med nokon, så er eg likevel forventningar som sannsynlegvis er heilt Himalaya. Berre å kunna sova med ei kvinne éi einaste natt ville løyst meg opp i lukke, då kunne eg berre ha døydd, forsvunne, bli løyst opp slik lik bklir løyste opp i syre av mafiaen. Men eg er vel redd kvinner. Dei er så sterke.
Ho kunne med godt samvit ha reist på venninnetur fleire helgar på rad. Om det var det ho ville. Eg er ikke nødvendigvis så spanande å vera saman med, så ho ville nok hatt behov for å lufta seg.