Bokelskere.no

Alt var uverkeleg, og kjensla av at ho ikkje berre var sett utanfor fylte henne, no var ho også fordømt og forakta, derfor kunne ho ikkje sanse naturens skiftande fargar slik som før. Ho var komen i underverda, der det ikkje fanst fargar og lukter.

Men det var likevel eit menneske som hadde draumar om noko anna. Det var mor. Heile livet heldt ho fast på at ho var eit menneske, først og fremst det, ikkje fjøskjerring, ikkje ein griskokk, men eit stolt menneske som var seg sjølv, same kva slags arbeid ho måtte utføre.

Ho tømmer kaffen i kverna, drar sveiva rundt. Så spring ho ut i bekken som renn like ved, for å hente reint vatn, fyller opp kaffekjelen, tenner i den vesle omnen i selet og kokar seg den siste kaffetåren på lang tid. Kubjellene klemtar utanfor, snart skal ho mjølke, men no vil ho først nyte den eineståande velsigna kaffedråpen.

Det som ingen lenger finn verdt å nemne, folkeskulens eksamensvitnemål, var det fattige provet for at dei kunne blitt til noko i livet, og dei tok vare på vitnemåla som kostesame klenodium.

Ute i verda er det nye klesmotar som ein kan studere når eit dameblad ein sjeldan gong finn vegen fra gard til gard.

Ho var slave under sin eigen disiplin. Ho sydde så det dura og strikka så pinnane gneistra, tålte ikkje folk som ikkje gjorde nokon ting, og ikkje folk som klaga over at dei hadde det strevsamt. Ein fekk gå laus på dei næraste oppgåvene, og så fekk ein heller kvile i grava.

I hans ansikt skulle det ikkje sporast redsle eller tvil.Når dei andre miste hovedet og trua på framtida,måtte han tru for dei andre.

Av alle fabrikkar i verda,er det den store,usynlege draumefabrikken som produserer mest, for denne fabrikken når fram til alle vakne ungdomshjernar utan at det kostar eit øre i frakt.

Det som kjærleik har utretta, kan ein ikkje angre på.

Da såg han kor små vanskane hans i grunnen var, jamført med dei veldige stormar som Bibelens kvinner og menn måtte halde ut. Og var det ikkje som om han steig inn i eit landskap, der han var saman med desse menneska, dei var som han sjølv ikkje fullkomne, dei snubla og dei fall, men så vart dei reist opp igjen til ny velsigning! Og da måtte han vona og tru at det same kunne skje han sjølv!