Bokelskere.no

Kva i alle svartsvidde laurdagsgrautars graut vil du der oppe?

Tonje Glimmerdal står framfor den rike, fine mannen og har lyst å gi han ein kakk i hovudet. Det er heimar og vener og pappaer og mammaer og felespeling og fjella og elva og havet som stig som er viktig. Ikkje pengar.

Men midt i denne stille vinteren er det ein svart prikk som snart skal lage lyd. Den svarte prikken står oppe ved foten av Vardetind, i enden av eit langt og ganske skeivt skispor. Prikken er Tonje Glimmerdal.

• Vinterferie, det er ein god ting, seier Tonje til seg sjølv. - Vinterferie og nedoverbakkar.

Og for ein dag det vert! For ein dag, med latter og skrål. Gunnvald har laga endå fleire kjelkemodellar, og fjella smiler til kvarandre medan dei kastar hyla og ropa mellom seg nedover heile Glimmerdalen.

Om du døyr no Gunvald, så kverker eg deg! seier Tonje

-Vaksne gjer mykje dumt, Tonje, det skulle jammen eg vite, her eg sit og er full ein tysdag føremiddag. Han ristar på hovudet over seg sjøl. -Men det er ein viktig ting: Han snur seg mot henne. -Det er aldri barna sin feil. Nils bankar fingeren ned i kneet på Tonje då han seier det, som om han vil stemple orda inn i henne: Det -er -aldri -barna -sin -feil. -Kva er det som aldri er barna sin feil? spør Tonje andelaust. -Alt. Alt det galne vaksne gjer. Nils er heilt skråsikker i stemma.

I dag vil eg skape ei overrasking, sa Gud, og så begynte han å lage ei tante.