Bokelskere.no

Sorga må få ta all den tida den treng,men den skal ikkje dominer livet ditt. Du hjelper verken deg sjølv eller Erlend med det. E er viss på at Erlend har sitt eige rom i hjartet ditt, og det vil allveg bli der. Dit inn skal du gå når du treng å vær alæn med minnan dine og sorgen over ham. I sorgrommet ditt. Det rommet vil du treng ofte, men sjeldnar etter kvart. Sorg tek den tida det tek. Slik er det berre, det vi begge. Men det er ei dør i det rommet, Maren. Du kan komma ut att og. Ein lyt passe seg for å låse seg inn i det rommet, for da vert livet berre sorg. Men livet er meir enn det,Maren. Vi må leva mens vi gjer det. Ta vare på livet mens vi har det.

E håper verkeleg å leve evig med deg, Maren min, men e kan ikkje love noko som e ikkje rår over. Kor lenge vi lever, rår vi ikkje med, det har vi båe smerteleg fått erfare.

Hjertet mitt gret for han, men samtidig er e og stup forelska og løkkeleg. Det er eit kaos av følelser inni meg. Du skal tillate deg å vara glad, sa Sigrid. – Det betyr ikkje at du ikkje sørger over Erlend.

Ingen av dem du er retteleg glad i,tviler på at du elsker dem, Maren. Og du elsker dem ikkje for noko stort dei har prestert eller for noko dei har lyktes med eller av di dei er snill og gjer som du vil. Dei tek det som en selvfølge at du elsker dem uansett. Det er det største nokon kan oppleve, det – å føle seg ubetinga elsket.

Det hadde jo alltid vært ham, tenkte hun, svimmel av gleden som fylte henne. Hun hadde bare ikke våget innrømme det, aldri våget å tro det. Det var ham hun hadde lett etter i alle andre menn – hun hadde bare ikke forstått det. Før nå!.

Men e har allveg vore så kjøle dårleg på det med kjærlighet, Trond. E fell for dei gale mannfolka. Slik har det allveg vore.

E elska ho frå lenge før ho kom til,hvisket Maren. – Og det var for å gje ho mulegheter til eit betre liv. Men likevel, Trond…Hun hikstet og klemte om hånden hans. Ein gir ikkje ustraffa frå seg eit barn, e trur ikkje det.

Kofor villa han Martin drepe meg? Spurte hun en dag. Han sa jo det. Trond tok hånden hennes. –At ingen andre skulla få deg, når ikkje han fekk deg. Det er jo sjukt, sa hun lavt. Å villa drepe meg for det!.