Bokelskere.no

Når ein står langt ute i skogen med sin beste venn og laftar eit hus, er det lett å la tankane gå mot øksemord. Eg meiner … her står eg og høgg med ei sylkvass nyslipt øks, og like framfor meg med ryggen til: Einar. Og det same arbeidet gjentar seg dag ut og dag inn. Det kunne nesten vore interessant å gi han eit kakk berre for variasjonen sin del. Eg meiner … det er vel heilt naturleg å tenke slik?

Men nå har me begynt med folkedans, og eg må seie at ting går mykje betre mellom oss. For eg toler ikkje å snurre rundt. Har aldri gjort det. Karusellar gjer meg svimmel i dagevis. Og det er tydelegvis snurring det dreier seg om i folkedansen. Særleg heftig går det for seg i polsdansen, som eg og kona mi har lagt vår elsk på. Folk trur det er hallingkastet eller sparket som er det viktigaste i folkedans, men det er berre tull. Det er vanvittig kvalmande snurring, rundt og rundt, som er greia. Kona mi elskar sjølvsagt å svinge seg rundt, som kvinnfolk flest, og medan ho smiler, så brekker eg meg og smågulpar, og me blir begge to så herleg utslitne av påkjenninga at me kan unne oss både det eine og det andre etterpå.

Han har dessutan ein plastpose i kvar neve og ein merkeleg hatt på hovudet. Eg har aldri sett han før, og det ser faktisk ut som han synest det er litt pinleg at han har han der. Som han har stått lenge framfor spegelen og tatt hatten av og på og vurdert om han er ein hattemann eller ikkje, men så tenkt at jammen skal han fleske til og vere ein hattemann slik han alltid har hatt lyst til, før han kjem ut i dagslyset og merkar at han nok ikkje er nokon hattemann likevel.

-Ja, ja, takk, seier eg berre. Og så nikkar han usikkert og går sin veg. Eg ser over på hagen til naboen, som er eit einaste bringebærkratt og har vore det så lenge eg har budd her. Gartnar? Eg ristar på hovudet. Forstår ikkje ein skitt og tenker tanken som i ettertid skal komme til å stå som den beste tanken eg tenkte i 2010 (og det seier sitt): "Livet består av dei merkelegaste ting, men om ein ikkje har ei kone, kven skal ein då fortelje til? Og kven vil bry seg om det eller tru på ein?"

(...), men så blir du lei deg fordi sjøhestene ser så ulykkelege ut.