Klikk på en bok for å legge inn et sitat.
Det eg huskar best frå barndomen,
er vinden.
No er det ikkje vind att.
Ikkje vind
og ikkje fuglar,
kor skal det då gå?
Ho svara ikkje, men vende deg ryggen - og gjekk.
Og vinden og skyene, ja endåtil havet vende deg
myrknande ryggen; steinane i strandi dukka,
kvart strå, kvar bylgje jaga
imot ei onnor strand.
Det er ikkje dei brotne stråi som skal tala,
men dei tusund som voggar i vinden -
ikkje fuglen som vengskoten dala,
men dei som fyk frie mot tind,
Men ingen skal taparen lasta.
Han lid fyrst nederlag
den stundi hans naud har kasta
sin skygge på livens dag.
Du let sorgi di fara, og vinden tok henne med seg,
du kasta kvida, og tidi bar henne burt.
Men eg veit du vil finna steinar i vadet,
ei øy i havet,
ei bru yver Gjoll.
Det var lite for deg
men mykje for meg:
Eit smil då det gjaldt
og eit handtrykk var alt.
Tåre,
du tarv ikkje falla,
eg veit du er salt.
Ingen har varda den vegen
du skal gå
ut i det ukjente,
ut i det blå.
Dette er din veg.
Berre du
skal han. Og det er
uråd å snu.
Og ikkje vardar du vegen,
du hell.
Og vinden stryk ut ditt far
i aude fjell.
Elden
var ofte god
når du frosen og mod
vermde deg ved han.
Fekk han litt never og spik,
vart han seg sjølv lik
um du stengde han inne
i omnen óg; ljoset frå spjeldet
er gode minne.
Men i kamin
vart han framand og fin.
Vinden ha so
mykje
å fortelja
i vår, eg har ikkje
høyrt han
på mange år,
han gustar
og pustar
i nakne tre;
vil de livna til
og verta grøne!
Tek so i mønet;
vil, vil de
vakna til!
So er han
i trei att,
skjek dei,
tek dei
med stride kast
og det kvast!
Tuskar
um nævene
nuskar
i fjorgamalt lauv
og føykjer
ein skruvl
av det burt -
det er turt no,
turt -
gjer so ei spøne
yver flaten
so det ryk,
kjem att, set på seg
ein svart gamal hatt
og stryk -
Kom att!
Kom att!
Ein lyt
smøygja seg
og tøygja seg
og friska seg
og briska seg,
gjera som braken
spita hagl og regn!
Fyld tanken - men ikkje
til ytste egg,
og plukk ikkje kvar ein blom
på nysprotten hegg.
Lat tankane koma
og blåna or augeneleite,
og blomar på draumtreet hanga,
kva dei so heiter.