Bokelskere.no

REISANDE

Når kvinnene kom på døra
kunne du alltid sjå kven dei var.
Noko i håret, auga,
som ikkje hadde falle til ro, som ikkje var pantsett
i ein by. Dei selde korger,
klede, leiker - fattigslege ting for nokre få pence.

Mor mi bad dei inn,
gav dei kjøtsuppe, på novemberdagar
som buldra av vind og regn kring huset.
Ho sende dei aldri ut att utan ei eller anna gåve;
dei takka henne med røykrøystene sine, røffe,
og når eg såg på dei tykte eg dei likna hestar,
utemte hestar som ikkje frykta markene,
som kunne sove lett i le av åsane,
tråve frå stall til stall,
grovskodd.

Mennene deira møtte dei ved novene,
raude av drikk. Dei kvarv, alle i hop,
som lauv om hausten.