Ho sat med handa på sylvkjeda ho nyst hadde fått i hende. Ho hadde sett so mange denne dagen: ...Det var ei soga som var ende, lik eit blad i bøkene som sira Simeon arbeidde med. Det var ingen heilag lesnad, eit kvardagsblad berre. Men atom låg draumen om dei tusen vårane og ein einaste ein, og om han som ville leva med henne all tid.