. . .der flodar, flodar,
ømme, bittre tåreflodar
voggar smertens muslingsperlur
over evighetens strendar. . .
som eit lån av lykke fær eg
halda fast dei dyre smykke
i eit stutt. . .so stutt sekund. . .
då med usannsynleg sanning
dei min lekam gjenomstrålar,
muldrar meg til bitte fjom,
spreier meg og let meg dala
ned i jordis liljekalk.