Han gjekk inn i sjappa til Lopez, den sympatiske spanjolen, i utkanten av marknaden. Som stamkunde hadde han vunne hevd på å skjenke i til seg sjølv utan hjelp frå dei tilsatte. Oppe på disken såg han ei breiddfull flaske med blankt sukkerrørsbrennevin, klart og gjennomsiktig, perfekt. Han fylte opp glaset sitt, spytta for å renske ganen, og tømde glaset i eit drag. Og eit umenneskleg brøl spjæra morgonstilla på marknaden, så sjølv sjølvaste fundamentet i Lacerda-heisa skaka. Brølet til eit dyr i dødskamp, til ein sviken og skamferen mann:
- Vaaaaaatn!