-Ja, ja, takk, seier eg berre. Og så nikkar han usikkert og går sin veg. Eg ser over på hagen til naboen, som er eit einaste bringebærkratt og har vore det så lenge eg har budd her. Gartnar? Eg ristar på hovudet. Forstår ikkje ein skitt og tenker tanken som i ettertid skal komme til å stå som den beste tanken eg tenkte i 2010 (og det seier sitt): "Livet består av dei merkelegaste ting, men om ein ikkje har ei kone, kven skal ein då fortelje til? Og kven vil bry seg om det eller tru på ein?"