Bokelskere.no

Han brukte å seie at me berre var mikroskopisk støv i universet. Me låg i senga mi og snurra på globusen min, som eg hadde tenkt å gi til han. Han fortalde meg om verdsrommet. At me, jorda og alt som er her, berre er støv. - Men eg likar tanken på at universet er så stort. Då er det ikkje så farleg lenger. - Nja, me er jo på ein måte fanga her, seier han. - Me kan jo berre reise? - Umogleg å sjå for seg at me kjem oss av denne planeten når den går under. Rommet i seg sjølv blir større, så det blir berre verre og verre å komme seg vekk. - Åh. - Og når alle sjernene brenn opp, så er det ikkje meir energi igjen i universet. Då blir alt mørkt.