Du trur du er på veg mot ein plass, seier eg, - og brått er du inne i eit landskap du aldri har sett før, og som ikkje eingong liknar på eit landskap du har sett før. Og du aner ikkje kor du er, eller kor du kjem til å hamne.
Margot tar ein slurk til.
Ja ja, det høyrest no ut som ein slik busstur eg kan tenkje meg. Eg tar sjansen.