Ein kunne dra i gardinsnora for å stenge sola ute. Til nytte det òg, men ikkje om ein gjorde det for å stenge seg sjølv inne, så ein kunne sitte der i mørkret aleine med tankane sine, uønskte og usunne tankar som kom om att og om att, om noko ein hadde gjort som ein ikkje skulle gjort, om noko ein skulle gjere som ein grudde seg til og ikkje trudde at ein ville greie, og da var det ikkje berre å reise seg og gå ut i lyset og spele fjørball, for nokre tankar var sterkare enn pepar og fajitaskrydder, nokre tankar kunne utslette gleda ved å sile badestrandsand mellom fingrane.