Dagane rullar ikkje. Dei kjem ikkje som perler på ei snor, renn ikkje som sanda i timeglaset. Dei er seige og late, og ein må sjølv plukke dei og dytte dei gjennom halsen av ei natt. Og når dagane er tunge og late, og ingenting hender, og ingen får noko til å hende, då blir den siste dagen i rekkja noko å lengte etter.