Eg veit ikkje når det tok slutt, når vi fjerna oss frå kvarandre. For no snakka vi ikkje saman lenger. Ikkje på same måten. Eg gjekk aldri til mamma med problema mine. No gjekk vi berre kring grauten. Likevel var det trygt å sitje der heime. Men tryggheita hadde kvardagslege ord. Vi gøymde kjærleiken og omtanken for kvarandre i desse orda. I praten om det daglegdagse. Om Vêret. Om jobben. Om slekta.
Sist sett
