Det er på ein måte ei lita trøyst i kråkene. Dei står på, dei. Heng på gatehjøra med sneipar i kjeften, drikk for mykje og riv med seg duk og servise når dei reiser seg frå bordet. Det er sjeldan du ser dei fly saman slik. Då skal dei liksom vere ein slags motorsykkelgjeng og dra ut og stelle i stand noko jævlig med trøbbel ein plass.