Haustfluga ser på meg
..eg er stungen av det niøygde dødsmerkte haustfluge-blikket, ho kan knapt røre seg nå, sig umerkeleg i sin omvendt-katastrofiske undergang, går under med ein ynk, går heilt ubevegeleg og ubeskriveleg under. Ho ser på meg, ho ser tvers gjennom dei tapte mulegheitene, resten er berre sløve repitisjonar....