Forfattaren og filosofen Henry David Thoreau fann ut at han skulle stryke til skogs og leve eit enkelt liv i pakt med naturen. Han strauk ikkje så veldig langt til skogs, så vidt eg kan sjå frå kartet er det ca 2 mil vest-nordvest for Boston sentrum, og rundt ein kilometer frå tettstaden Concord. Men langt nok ut til at han fekk ro og fred til å filosofere over livet, naturen, og menneska. Plassen Thoreau valde å slå seg til på ligg ved eit tjern som heiter Walden Pond, og derav namnet på boka. Han bygde seg ei lita og enkel hytte, der han budde i drygt 2 år, frå juli 1845 til september 1847. Boka kom ut i 1854.

Jaudå, her er mange tankevekkande og gode betraktningar i denne boka, som er lagt opp som ei samling med essay med utgangspunkt i livet i skogen. Kanskje spesielt det første, og lengste, essayet som ber tittelen Economy. Der er også mange flotte naturskildringar frå dei ulike årstidene. Likevel var det ikkje alltid at utlegningane til forfattaren fann gjenklang hjå denne lesaren. Og eg vil ikkje gå så langt som å antyde at det ligg ein dobbeltmoral i å til slutt forlate det enkle og gode livet som ein forfektar, men eg vil likevel hevde at det er meir romantisk å leve «det enkle liv» når ein har høve til å vende attende til eit meir materialistisk eit så snart ein vil det.

Boka høyrde eg som gratis lydbok frå Loyalbooks, opplesaren var flink. Undervegs i lesinga så havna eg også i ein triveleg diskusjon om m.a. vedhogst, og om korvidt Lars Mytting har latt seg inspirere av Walden.