Bokelskere.no

TIDENS LIGEVÆGT
(Om at komme til aftalt tid)

Såfremt du vil træffe
en aftale lige i blinket-
kom netop så meget
for tidlig
som du er forsinket

Piet Hein

Han Simo i Støa og katten

var mette av alder og år,

og båe var redde for vatten,

og båe var mest utan hår.

Og alt medan åra tok ende

so tenkte vel kallen med seg,

at her var det tryggast, kanhende,

å fyrst sende katten i veg.

Han prøvde med mange slags greier

frå oljen i pipa til kniv,

men etter som røynde folk seier

har katten fleirfoldige liv.

Han gjorde sitt yttarste, kallen,

på det å bli katten sin kvitt,

til dess han fekk sett seg i skallen

å prøve med blank dynamitt.

Han kjøpte patrona på bua

med lunte av likaste sort,

og rusla so heim i den trua

at no var det endeleg gjort.

So henta han katten i hagen

og surra med skjelvande hand

patrona på plass under magen

med tridubbelt snøsokkeband.

Han sprang i det same han tende

og skolv endå lunta var lang,

men rekna kje med kva som hende

då katten fekk sjå kor han sprang.

For best som han redd rende frå han

som kua i stivbeint galopp,

var katten i hælane på han

og dansa med lystige hopp.

Og kallen vart meir og meir fælen

di meir han såg katten vart kåt,

og katten vart meir og meir kjælen,

di løgnare kallen for åt.

Han sprang som ein ungdom på atten

og skamtrakka vokstarleg gras,

so ingen kan undrast at katten

fann ut det var mykje til stas.

Og kallen låg flat etter reina,

han heldt seg for bringa og bles,

med katten på sprang millom beina

og lunta i rykande fres.

Og lunta vart kortar’ og kortar’,

− han kjende det meir enn han såg,

og kallen sprang fortar’ og fortar’

med kurs for ei løe der låg.

Og det var han Simo i Støa,

tilårskommen, hjulbeint og rund,

han kappsprang med døden mot løa

og slo han med knapt eit sekund.

For midt under hardaste taket

smatt Simo fortumla i ly,

og nett i det same kom braket,

so moldspruten stod som ei sky.

Og døra og litt ut av veggen

dreiv saman med dunder og brak,

og somt fauk i låra og leggen,

men verst vart han skamfaren bak.

Og doktor vart bodsend og presten,

og kallen vart plåstra og smurd

so pass han stod oppatt på resten,

men katten vart aldri meir spurd.

Jacob Sande

God morgen! Velsigna stille her. Tåka er så kjukk at jeg tror fuglane er ute på spasertur.... Ønsker dåkke ei grei uke og husk: ...." Verdens sterkeste person,er den som står alene...." Nyt dagen og ta vare på hverandre!

ÅSE FANTEMOR

Åse fantemor sat sessa uppved klokkaren sitt bord,

og drakk kaffi medan klokkarkona skjenkte.

Uppi trynet var ho svart som Guds hellige jord,

og som kopparkjelar kjakane blenkte.

Og den tannlause munnen som ei kaffikvern gjekk,

han var diger med eit skurvete sår på,

og på nasa, der ein dinglande nasedrope hekk,

sat ei vorte med eit kvitkrulla hår på.

Og Åse fantemor la i seg som ho likaste vann,

og mol uppatt den-der utgamle leksa

um dei borna ho laut dragast med, han Carl Johan,

og Sara, den farbannade kreksa,

dei som aldri tok formaning eller kristeleg tukt,

um ho trekste dei med staurar og stenger,

og som stelte seg so vanskapt, at no rapa det vel lukt

inn i heitaste med båe tvo, ja lenger.

Det var mest som det var utgjort med han Carl Johan,

for ilag med eit par utkropne fantar

slo han helselaus ein fredeleg og farande mann,

og tok frå honom ei vøle med kontantar.

Men fekk mor hans noko studnad då han tura og var rik?

Neigu såg eg kje so pass som ei krone!

Men no sat han som ein slave innpå fengselet i Vik,

og drakk vatn og togg stomp for å sone.

Og ho Sara var ei krekse for Vårherre, som sagt,

og alt arbeid liksom pesten ho hata.

Difor siglde ho til Bergen på ei bomsiglarjakt,

og slo pengar der um nættene på gata.

Ho stod i det som ei herrefru med dundrande kalas,

so når dagen rann låg alltingh i eit røre.

Men dei pengane ho tente gjekk til brennevin og stas,

so ho som mora var såg aldri eit øre,

Og Åse fantemor for borna sine gret ein liten skvett,

slik at tårene dei trilla etter nosa.

Sidan strauk ho seg på magen og sa at ho var mett,

og so rapa ho og snytte seg i dosa.

Og då dette var gjort unna tok ho pipa si fram

og fekk karve seg ei skrå på bakstebotten.

Men ho mulla då ho kveikte at ein drusteleg dram

hadde jagu vore helsesam tor skrotten.

Jakob Sande

ØNSKJE

Eg vil ikkje vera ein dråpe i havet
men dogg på ein grein
ein tidleg grålys morgon
så du kan gå berrføtt ut
og strekkja tunga fram

"Det er her, det er no" Bente Bratlund

To dikt å kose seg med i natten :)

DET ER NO

Det er her du lever
Det er no
I dag blømar ein blom i vegkanten
ein fugl løfter sin veng
eit menneske går forbi
så nær

HUSKAT

Husk at købe
Husk at hente
Husk at løbe
Husk at vente
Husk at tinge
Husk at tuske
Husk at bringe
Husk at huske

Husk at glemme
bagateller
Husk at nemme
hvad det gælder
Husk at elske
mens du tør det
Husk at leve
mens du gør det

Piet Hein

Det var en sketsj på TV for mangfoldige år siden.
Den ble spilt av Heide Steen jr, Rolv Wesunlun, Kirsti Sparbo og Gunnar Haugan.

http://www.nrk.no/video/doble_fustasjeopphengsforkoblinger/7BF81417E5F55FA7/

Som lauv

er du og eg.

Fort skjelvande,

og fort borte.

Kom -

Tarjei Vesaas

Statistikk er som en gatelykt. Ikke særligt opplysende, men god å støtte seg til.

Kritikken er kunstens svigermor.

Storm P

ALT ER DITT

Vesle prinsessa søv no
Ho eg ville kruna med glede.
Augnevippene som små
vifter mot kinnet
Den butte handa roleg
mot brystet

Ho søv no prinsessa
Ho som dagen lang
har utforska livet
som nysgjerrig og vaken
har møtt kvart sekund

Så mykje nytt
Så mykje uprøvd

Å vesle prinsesse
alt er ditt til å fanga

Så sov no
mot ein ny dag
Vi vaker rundt deg
vi som elskar

Fra boken "Livet er så nært" av Bente Bratlund

Han nød aldrig alkohol – han hældte det ned.

Sporm P

Det er ikke bare å ergre andre, du skal også ha glede av det selv.

kumbel

Det var styggelig langt. Er du gammel nok til å huske:

Dobblefystasjeopphengsforkoblinger ?

DET ER LANGT MELLOM VENNER

Det er langt mellom venner

. Mellom venner står mange bekjentskaper

Og mye snakk.

Venner ligger som små lysende stuer

Langt borte i fjellmørket.

Du kan ikke ta feil av dem.

Kolbein Falkeid

Det var en herlig kar og en meget dyktig trener.