Bokelskere.no

Jeg lukket igjen vinduene, og da jeg kom inn i værelset igjen, kunne jeg i speilet se litt av bordet, der spritlampen og noen brødstykker var plassert side om side. Jeg tenkte at så var enda en søndag vel overstått, at mor nå var begravet, at jeg skulle på jobb igjen og at summa summarum alt var som før.

Tar du hende ikke? Hun elsker dig og ingen andre. Hendes lykke beror på dig. Tøver du? Du elsker henne jo... Du vil sørge dig til døde i savn om du må leve uden hende.

Eg tenkte eingong, ja, kanskje mange gonger, at eg skulle døy, fordi det ingen ting var å liva etter. Men eg kjem visst til å liva trur eg. For eg hev så mykje å skriva om. Om eg berre fekk betre tid. Det er ei heil duld verd eg hev å syne fram.

Sagt frå til fjernsynet at eg ikkje kan vera med på programmet til Børt-Erik Thoresen. Eg hadde lova det, men...kjende på meg at eg ikkje høvde i eit slikt program. Rådførde oss med Den kinesiske spådomsboki, og ho sa nei, som eg sjølv. Og saka var avgjord.

Bodil reiste til Oslo i dag...eg lyt greida meg sjølv so lenge. Endå det er hardt nok å vera åleine. Eg som fyrr alltid var aleine! Det er ikkje det å vera aleine som gjer meg noko. Men me har grott så i hop på desse 5 åri, 5 og et halvt vert det, at me kan ikkje vera frå kvarandre.

Den siste tidi hev eg kome meg storveges og kjenner meg no som vanleg. Alle desse dumme innbillingane hev kvorve, og eg er uppteken med eitkvart til ei kvar tid. Men eg lyt segja med Conrad, "that I do not like to work, I like better to roam about and think of the many fine things I might do" (The heart of darkness)