Bokelskere.no

Levande, kult og fint språk som flyter veldig lett. Litt for lett tidvis, for eg kjenner ikkje heilt att strevet og vanskane til hovudpersonen, Carl, når språket gjev så lite motstand. Eg saknar også ein raud tråd i forteljinga. Han kjem fleire gongar tilbake til besteforeldra si NS-tilknytning, og foreldra sin krig om krigen og prater mykje om Maria, som han elska og som gav håp, men som han mista. Det er berre at han også er innom alt muleg anna, frå broren Abel, som han hevdar tok livet av mor deira på palliativ avdeling, og reiv sund det nyskrivne testamentet der Carl arva huset, karakterar han har kjent, x antal damer han har hatt sex med, møte med legar, helsevesen og skildring av at han rusar seg. Eg merkar meg at Abel og Maria er bibelske namn, og skjønar at det er meint å vere djupt, men det blir nesten fornøyeleg, heile tida litt forvirrande med alt han er innom, og dermed blir eg ikkje rørt av det som skal vere ei tragisk skjebne. Språket er nærmast eit vern. Alt er kult, flyter godt og skapar ein distanse. Har lyst å vite kva han føler inni seg. Lettare å hive inn på med sobril og alkohol og la det flyte. Det endar såklart ikkje godt.