Når ein skal fortelje noko frå eige liv til nokon utanfor familien eller den næraste vennekrinsen, hender det ofte at ein må leggje til forklarande tilleggshistorier undervegs, for å få lyttaren til å forstå samanhengen i hovudhistoria. Nett slik er Eduardo Halfons roman 'Sorg' bygd opp, som ei samling anekdotar som til saman utgjer ei forteljing.
Forteljinga er ein del av livet til hovudpersonen, som til liks med novellesamlinga 'Den polske bokseren' som eg las og likte kjempegodt i fjor, heiter Eduardo Halfon. I 'Sorg' greier forfattaren nok ein gong å bruke materiale frå eige liv for på ein utmerka måte å vise lesaren ikkje bare verdshistorie, men òg kjensler og røynsler ein kan kjenne seg igjen i.
Med sine 94 sider er nok dette den kortaste romanen eg har lese, men den vil truleg stå igjen som ein av dei beste frå leseåret 2020. Dette er ikkje ein roman ein sluker, snarare ein ein må ta seg god tid med. Eg las fleire avsnitt to gonger, for her er alt viktig å få med seg.
Både 'Sorg' og 'Den polske bokseren' fortener ventelister på biblioteket og store salstal på bokhandelen, for desse vil du ikkje gå glipp av.