Bokelskere.no

Eg begynte på denne boka for då eg las "Mysteriet i trua" der Jon Fosse samtalar med Eskil Skjeldal om tru, blei eg nysgjerrig.
Det svirra mange tankar rundt i hovudet medan eg las denne boka. Å møte så mykje intensitet og sterk søking var sterk. Men samstundes hadde eg så lyst til å rope til han: Kvifor gjer du alt så innvikla for deg? Kan du ikkje bare leve og akseptere livet. Forstår meir og meir undervegs kvifor han ikkje kan det og blir kjent med eit menneske som går 200% inn for å setje seg inn i det han er opptatt av. Intenst. Anten så må han tru inderleg eller så trur han ikkje. Menneska rundt han er helst i vegen for biletet han skapar av Gud.
Å få oppleve tankane til eit menneske som søkjer så inderleg at det mest er skremmande for meg med "kvardagstru". Alt måtte undersøkjast som om han forska. Når trua byrja glippe, forska han på det òg. Mannen og kven han forsvann. Han blei Job i krangel med Gud. Han søkte svar i bøker om psykologi. Som om dei gjev objektive svar på tru/ ikkje tru.

Kanskje kan eg seie at Fosse er raus med både seg sjølv og kyrkja og Skjeldal er anten eller.Eg har blogga om desse to bøkene og eit par til som òg tar for seg tru og tvil-