x2
av Björner Torsson (forfatter) og Gunstein Bakke (oversetter).
Samlaget 2020 Heftet
Kjøp boken hos
Omtale fra forlaget
Eit stadig foranderleg bygg.
Den svenske poeten Björner Torsson har gjennom 50 år stått støtt på ein plass heilt for seg sjølv. Med dobbeltutgivinga av samlingane «I skuggen av ein hare» (2001) og «Hüzun eller Den samanleggberre nasen» (2012) blir han utgitt på norsk for første gong.
Torssons dikt er i stadig rørsle, med høg energi og ein heilt eigen logikk og sans for absurditetar og det skapande potensialet i språket. Dei er leikande, opprørske og burleske samstundes som det ofte finst ein tydeleg understraum av melankoli og sorg i dei.
Å lese den arkitektutdanna Björner Torsson kan vere som å vere inne i eit bygg av Hans Escher («men dette går då ikkje an!»), før ein i neste augneblink snarare må tenke på Kurt Schwitters' Merzbau. Vi ser nærmast dikt bli til framfor nasen på oss: først presist oppbygde gjennom sterk sanselegdom, innfall og uventa bilde - i neste augneblink rivne ned eller korrigerte gjennom avbrot og distraksjonar. Dei skal alltid vidare. Til saman utgjer dei eit byggverk som, nettopp fordi det nektar å stivne i ei form, står støtt på ein plass heilt for seg sjølv.
Gjendikta frå svensk av Gunstein Bakke. Etterord ved poeten Dan Gustavsson.
Bokdetaljer
Forlag Samlaget
Utgivelsesår 2020
Format Heftet
ISBN13 9788234002137
EAN 9788234002137
Språk Nynorsk
Sider 129
Utgave 1
Finn boka på biblioteket
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Bokelskeres terningkastfordeling
0 1 0 0 0 0Diskusjoner om boka
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verketSitater fra dette verket
EIN KLIVANDE KROPP
Ein klivande kropp:
Inn i den synlege verda kjem den, sakleg blant saker og ting
Hav løfter vinden, vinden havet
Blir rive laus av iveren i eit anna element
Eplet ligg der i kassen og lukta lèt seg forme av kassen
Lukta får slik ei form, den sperrar seg ut mot veggane
Kroppen kliv liksom ut av seg sjølv, tek eit steg ut av kroppen
Den ryddar veg, den blundar vilt
Eit hannleg steg i verda, eit holeg kliv over ei grøft
Eit steg tilbake ned i søle, med sol i ryggen
Kua trugar piggtrådgjerdet med juret sitt
Tida strekker seg ut til alle kantar
Det vi er redde for, skjer allereie, ulykka er framme
Den bukseforma vasen vaklar, men blir stødd av lufta
Eg stryk over ei av verdas mange kjegleformer
Eg kjærteiknar den gjennomskinlege kroppen for å få den synleg
Vi visste heile tida, noko grunnleggande om verda
Ho tek seg inn i og ut av oss, ho brenn som eit bål
Vi stig som steinar
Vi kliv svartkledde og vengebretta blant skyene
Legg inn et nytt sitat Se alle sitater fra verket
Andre utgaver
-
1.
