Forlag Noregs boklag
Utgivelsesår 1977
Format Heftet
ISBN13 9788252201475
EAN 9788252201475
Språk Nynorsk
Sider 62
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Dette er den vakreste, vàreste og den mest sjelfulle boka jeg har lest på lenge. For en lyriker Jan-Magnus Bruheim var, og jeg er så takknemlig for å ha "oppdaget" hans forfatterskap.
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verketEg vil syne deg hagen min
Eg vil syne deg hagen min.
Alle dei frosne blomane, alle dei visne strå,
alle dei turre tre, skal du ikkje få sjå.
Ikkje det urudde, men det velstelte.
Alt det vakre syne fram.
Ikkje dei mange kaldnetter som frøyste blomar,
skal du veta um. Men høgsumaren med det som
blømer og står i sin fulle brage.
Skulle eg likevel syne deg alt?
Å, eg veit det! Ingen ting kan eg løyne for deg,
du har longe sett det. Alt det låge, alt det smålege,
alt det urudde. Ingen har sett meg djupare inn i
augo.
Det turre, det visne, det ljote skal du hjelpe
meg å reinske burt.
Før eg møtte deg, var alt her inne urudt lende,
livlause øydemarker, der inkje godt kunne gro.
Der du går, sprett blomar fram i faret.
Ser du at steinen blømer!
Før er ikkje til lenger.
No blømer her ein hage.
Du gav meg augo dine
Over det vinterfrøyste,
det nakne og aude,
vende soli sitt strålande
auga mot jordi.
Livet stod upp av daude.
Alt vende seg lengtande
upp imot ljoset
og livna.
Strå spira.
Blomar blømde.
Lauv spratt.
Angane fløymde.
Du gav meg augo dine
og hugen vendest til deg.
[...]
Kva vil eg med alt eg seier
og alle dei ord eg skriv,
um dei ikkje har ande og hjarteslag
som i deg kan skapa liv.
Var du ein sjø
Kunne eg vera
jordi du går på,
få kjenne dine fotsteg.
Bera di lette tyngd.
Kunne eg vera
himmelen over deg
og inni din hug!
Eller vinden
som får kysse deg på kinnet,
blåse innpå blanke augo,
leika med ditt hår.
Vera den blomen
du plukkar
og angande bløme
for deg- for deg.
Den mogne frukt
millom dine lippor.
Kor sælt å kjenne seg knust
millom dine tenner.
Vera ein smak på di tunge
og leske deg med si hjartesaft,
stille din torste.
Kunne eg vera båra
som kjæler din lekam
eller det varme svadberget
du legg deg på
etter lauget.
Ja- eller soli
som brunar di hud.
Å, um du var ein sjø,
at eg i sæle,
kunne gå under
og drukne i deg!
Her sit eg innmed bekken og skriv ord til deg.
Det er liv i dei, men det er ikkje dei som er livet.
Berre ord kan ikkje seia det til deg.
Eg må sjølv vera ordet.
Ikkje berre vera i det.
9 bokelskere følger dette verket.
Se alle bokelskere som følger dette verket