2023
Ingen favoritt
Ingen omtale
Omtale fra forlaget
Forlag Samlaget
Utgivelsesår 2023
Format Innbundet
ISBN13 9788234011450
EAN 9788234011450
Språk Nynorsk
Sider 196
Utgave 1
Tildelt litteraturpris Brageprisen Barne- og ungdomsbok 2023 Nynorsk barnelitteraturpris 2023
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Klokt, hjertevarmt, morsomt, innsiktsfullt - om en vanlig families sorger og gleder fortalt av Ida, 8 år.
God lita bok! Passe store avsnitt å lese for et barnebarn på snart 7 år. Små stubber om dagligdagse opplevelser. Så er det lagt inn mye klokskap på linjene. Både rørende og morsomt innimellom.
Maria Parr altså - det er ikke mulig ikke å like hennes bøker! Hun skriver hverdagslig og knakende godt om små problemer og verden sett fra Ida på 9-10 år (?) sin synsvinkel og om lillebror Oskar som finner på mye rart. Kjempekoselig!
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verket– Mamma?
Men mamma berre såg ut vindauget, sjølv om det var mørkt og ingenting å sjå. Eg flytta uroleg på meg. Då mamma endeleg snudde seg, såg eg at det hadde runne tårer på begge kinna hennar. Men ho smilte likevel.
– Veit du, Ida-mi? Ho er ikkje lita og teit, den hytta, sjølv om du trur det akkurat i dag, sa mamma. - For viss du blir veldig, veldig gammal ein gong, så gammal at du har opplevd nesten alt, så gammal at du ligg i senga di på sjukeheimen og tenker tilbake på livet ditt, då kjem den hytta du leika i saman med Arvid og Oskar, til å vere noko av det største og viktigaste av alt du hugsar.
Ho pakka dyna rundt oss, og var sånn i ansiktet som eg likar så godt. Sånn takknemleg, på ein måte.
Eg høyrde stega hennar i trappa då ho gjekk opp. Vindauget knirka. Elva susa utanfor. Og ved sida av meg snorka Oskar som ein pensjonist.
Eg tenkte litt på tjuvar, litt på dokosten og på pappa med steikepanna. Men så krølla eg meg inntil Oskar og flaut inn i søvnen.
Men mest synest eg det er så fint å få sjå inn i gangen til folk og førestille meg korleis dei har det. Nesten alle vi ringer på hos, er naboar som vi veit kven er, men som vi kanskje ikkje brukar å besøke. Og eg synest det er så fint å stå utanfor slike nabodører, og så opnar dei og vi får ein liten gløtt inn i huset deira. Slik er det når vi sel lodd eller går julebukk, også. Ein stad er det koseleg, ein annan stad er det skummelt, ein tredje stad luktar det alltid kanel. Og når eg legg meg om kvelden, kan eg ligge og tenke på alle nabodørene og livet som er der inne.
Det er ein viktig forskjell på monster og tjuvar. Det eine finst, og det andre finst ikkje.