Veldig bra bok! Fyrste del består av tradisjonelle dikt, nidviser og songar om livet, naturen og dyra på Grønland. Dei er glade og prega av takksemd. Del to består av moderne dikt og klagesongar. Dei er triste og prega av rotløyse og protest mot det moderne som er tredd ned over hovuda deira. Det synes klart at å tvinge urfolk inn i ei moderne ramme med storstilt sentralisering, innlagt vatn og alt det der, 8-15-jobbing og misjonering om at helvete ventar om dei ikkje tek imot dei danske si tru, det er ei slags oppskrift på katastrofe. Her er utvilsamt stort forsoningsarbeid som må gjerast.
Siste del er ein kommentar av Harald Sverdrup som har overskrifta: Er det håp for Grønland? Her teiknar han eit bilete av eit jaktfolk som levde i eitt med naturen, for så å plutseleg bli dregne ut av paradiset. Sjølvsagt ein provokasjon for den kvite, kristne mann at dei innfødde på noko som helst måte levde i paradis, så dei flytta paradis til ein tilstand etter døden. Sverdrup vedgår at overgang til jerngryter til å lage mat i, gevær til å jakte med og antibiotika mot sjukdomar har vore framsteg, men i det store og heile har utviklinga vore styrt av den kvite mann, anten for at kolonialistane leita etter rikdomar, eller ville spreie kristendom og eigen kultur.
Håpet i boka til Sverdrup er at kanskje grønlendarane kan få sitt eige sjølvstende og finne tilbake til sin eigen kultur og leve meir på eigne premissar og kanskje vere meir lukkelege.
Eg tykkjer Dikt fra Grønland er ekstra aktuell i desse tider då ein viss president ønsker å kjøpe eller ta Grønland med makt. Uvisst om til beste for grønlendarane. Eg ville tilrådd dei som kastar terning om Grønland å lese Dikt fra Grønland.

Litteratur fra Grønland