Bokelskere.no

Jeg liker også Halldis sin stemme - var, nær og ydmyk. Limer inn titteldiktet her:

Du går fram til mi inste grind, og eg går óg fram til di. Innanfor den er kvar av oss einsam, og det skal vi alltid bli.

Aldri trenge seg lenger fram, var lova som galdt oss to. Anten vi møttes tidt eller sjeldan var møtet tillit og ro.

Står du der ikkje ein dag eg kjem fell det meg lett å snu når eg har stått litt og sett mot huset og tenkt at der bur du.

Så lenge eg veit du vil koma iblant som no over knatrande grus og smile glad når du ser meg stå her, skal eg ha ein heim i mitt hus.