Eigentleg liker eg ikkje å lese omsetjingar til engelsk av bøker som opphavleg er skrivne på russisk, men utgåver på norsk fann eg ikkje, og i original tek dei for lang tid. Så: Greitt nok. Og språket gløymde eg snart; skodespela i seg sjølv vart det viktige her. Fine kontaktpunkt mellom Ibsen og Tsjekhov, ja! Men Tsjekhov står på eigne bein. Best likte eg "Kirsebærhagen", om undergang og varsel om noko nytt.
Sist sett
