"As You Like It", denne gongen rett stava frå mi side, er riktig artig, men eg har støtt måtte streve for å ha orden på slektskapsforholdet. I sistehalvdelen av 1990-åra var eg påein studietur til London, og under opphaldet såg eg "As You Like It" på ei teater. Eg sat heilt framme ved scena, og då den skodespelaren som spelte Rosalind, kom til "And I am sure, as many have good beards", heilt på slutten, peika ho på meg, og eg, som kan klare meg godt utan å vere i sentrum, vart glad og tenkte at eg ikkje ville komme til å gløyme denne oppsetjinga. Eg har ikkje gjort det enno, i alle fall.