Fyrste gongen eg møtte "Ivanhoe", var i utdraget "Turneringen" i "Mitt skattkammer". Så lånte eg heile romanen på norsk, og eg såg fjernsynsserien. På tur i Skottland i 2006 las eg boka, som fyrst kom i 1819, på engelsk. Verknaden var den same som førti år tidlegare: Scott appellerer til gutungen i meg, eg slukar dei spennande forteljingane om Richard the Lionheart, Ivanhoe, Rebecca og Robin Hood - og ser samtidig verket som typisk romantisk, eit barn av tida, men som ikkje sluttar å tale til meg. Kanskje les eg om riddarane og dei fredlause og kongane éin gong til, for å nyte spenninga.
Viser 1 svar.
Tror jeg må ta den ut av bokhylla og inn i varmen på soverommet. Den appellerte nok til prinsessen i meg:-)
Sist sett
