Kanskje den aller beste Roth-boka. Skulle tro han var inspirert av A.O.Vinjes dikt Det fyrste du hev å gjera.
Det fyrste du hev å gjera, mann,
det er å døy,
når ikkje lenger du elska kan
den fagre møy.
For då er det ute med spræke gut
og mannens verd,
for då er livet alt brunne ut,
det oske er.
Og derfor stødt som det beste galdt
eit hjartelag.
Og derfor mannen han elskar alt
til døydanddag.
Og lever der nokon som ikkje liv
av kjærleik saug,
då gjeng han atter og sviv og driv
som bleike draug.
Malene fraa Foldalen (Ferdaminni I 1860) (Dølen I, 1858, nr. 48, 18.sep., Diktsamling, 1864, s. 117)