Denne ble litt for spesiell for meg. Egentlig velskrevet og lettlest, men handlingen var veldig utenfor mitt interessefelt. Jeg leste Sagaen om Isfolket en gang i verden, og jeg fikk en smule flashback da jeg leste Peonpaviljongen ...
Viser 2 svar.
Eg likar bøker frå tidlegare tider, og her får vi ein del kjennskap til kinesisk historie og kultur frå 1600-talet. Boka er basert på skriftlege kjelder frå den tida. Skrivne av kvinner. Sjølv om kvinnene var undertrykte og hadde lite handlingsrom utanfor heimen, var fleire frå den høgare klassen som fekk utdanning og som skreiv bøker og dikt som blei utgjevne. I denne boka møter vi Peon som skal gå inn i eit arrangert ekteskap, men døyr rett før bryllaupet, og før ho oppdagar at det er han ho er forelska i ho skulle ha gifta seg med. I største delen av boka er Peon eit spøkelse som ikkje får fred fordi anetavla hennar ikkje blir gjort ferdig. Ho påverkar dei to neste konene til denne mannen til å skrive kommentarer til operaen Peonpaviljongen, dei ho sjølv begynte på.
Det var interessant å få innblikk i gamle kinesiske tradisjonar og ritualer både når det gjeld denne verda og "etterverda". Men eg tykkjer kanskje at enkelte deler blei noko detaljerte og langtekkelege.
Forfattaren har svært god kunnskap om gammal kinesisk historie og litteratur.
Hei, Astrid! Ja, jeg kan være enig i at det interessante med boka var innblikket i kinesisk historie. Som skomaker innenfor ortopedi syns jeg tradisjon for surring av jenteføtter var spesielt spennende ...
Sist sett
