Ved fyrste blikk kan boka verke overflatisk og enkel. Så skjer det at eg ser samspelet mellom den politiske og sosiale utviklinga i México på den eine sida og utviklinga til ein familie på den andre. Romanen er på ingen måte nokon allegori; likevel har han sterke allegoriske trekk. Den magiske realismen hevar humorfaktoren mange hakk, og koplinga mellom mat og kjærleik er eineståande og, så vidt eg kan vurdere, heilt original frå forfattaren si side. Dessverre vel forfattaren ofte ei enkel løysing og tyr til kjappe og kalde referat i staden for til livfulle, direkte scenar, men på mange måtar er denne korte romanen ein liten genistrek. Den som berre ser filmatiseringa, går glipp av mykje.
Sist sett
