Victoria er nok den Hamsun-boka jeg har lest flest ganger; hei, den er en kort og ulykkelig kjærlighetsberetning, fôret med sildrende språk og fine betraktninger. Hva mer kan man ønske? Nåvel, kanskje er jeg litt sentimental av meg-
Den er ikke min favoritt, det blir nok Pan eller Sult eller kanskje Under høststjærnen. Hvis du leser Victoria på nytt kan det hende du vil finne velkomne likheter til Pan. De er ikke så himla forskjellige, vil jeg si - der Pan synes å være om en mannemanns vemodige mimring over en sårt svermerisk tid, er Victoria heller om ung og uskyldig kjærlighet mellom en lady og en landstryker, eller snarere, en lady og en møllerpoet. Anbefaler deg den, hvis De tillater! ;-)
Viser 1 svar.
De kan sjølvsagt få lov til anbefale denne boka til meg, herr Røkkum. =) Og eg burde vel lese den igjen, sidan eg berre hugsar den svakt.
Kva meir ein kan ønske seg? Vel eg er glad i både "sildrande språk" og "fine betraktninger", men ulukkeleg kjærleik, kan eg klare meg utan. Eller kanskje ikkje? For det er vel desse forteljingane om slik elende, som best klarar å tvinge frem sympati frå meg, sjølv om eg også tidvis irriterar meg over det.
Eg las nyleg "Wuthering Heights" av Emily Brönte, og har i den siste tida arbeida med ein omfattande analyse (sommaren er alt for lang =p ), så er ganske så metta på ulukkeleg kjærleik. Men du har jo eit poeng i at det kunne vore interessant å gjere seg opp ei ny vurdering.
Og endå meir interessant kan det bli dersom eg setter Victoria opp mot Pan, og ser etter likskap - eg likte Pan =)