Bokelskere.no

Det var mest innslaget om den gresk-tyrkiske konflikten som trekte meg til boka. Før eg kjem dit, merker eg meg, som sterkt greskinteressert, i «The Silver Spoon», med glede samanlikninga mellom hovudpersonen og Teiresias: «Like Tiresias, I was first one thing and then the other.» og at Cal(liope) også trekker inn referansar til Homer: «Sing now, O Muse, …» («Sorry if I get a little Homeric at times. That’s genetic, too»). At faren sett om «the ‘restored’ poems of Sappho» tek eg som referanse til spørsmålet om kjønnsidentitet, sidan Sapfo frå Lesbos (dagens Lesvos) av mange vart rekna som lesbisk (men det er ikkje så sikkert; diktareget treng ikkje å vere identisk med forfattaren). Synd at grekarane ikkje lenger klarer å lese klassikarane i original (på eit seminar eg var på i det europeiske kultursenteret i Delfi, om gresk språk og kultur, gjekk eg på eit frivillig kurs i nygresk, og læraren fortalde at elevar i den vidaregåande opplæringa i landet las klassisk gresk med nygresk uttale - uff!). Dette med namnet «Chapter Eleven» var ukjent for meg, så her takkar eg for oppklaringar i diskusjonstråden.

Apropos "Syng nå, O Muse" frå innleiinga, på side 390 vitjar Calliope ein spesialist på kjønnsidentitet:

"Du må være Calliope." Han smilte, avslappet. "Husker jeg mytologien ordentlig, da, tro? Calliope var en av musene, ikke sant?"
"Jo."
"For hva da?"
"Elegien."
"Intet mindre", sa Luce.

Og er det ikkje nettopp ein serie elegiar Calliope framfører i løpet av boka? Elegiar over Smyrna, over Detroit, over Gjenstanden, over familien sin? Her har forfattaren etter mitt skjønn gjort eit elegant val av namn til hovudpersonen. Og eg skammar meg over at eg ikkje forstod det før på side 390.

En god observasjon, Jostein. Om du skammer deg for ikke å ha oppdaget denne sammenhengen før på side 390, kan det kanskje være en trøst at jeg ikke har sett den i det hele tatt. Tatt for oppklaringen!

Det er fullt mulig du har rett, at forfatterens intensjon har vært å skrive elegier over flere temaer. Med fare for å fremstå som en "surpomp" - i så fall hadde jeg forventet et mer poetisk språk.

Nyttig lenke til den mytiske indeksen.

" las klassisk gresk med nygresk uttale - uff! "

ja, blir ikke det som å fremføre Voluspá pá nynorsk?

Har muséene bevart originalopptak av slikt som Demosthenes'
kanoniske små talefeil -- tidlige magnetitt-registreringer,
eller lagt på digital is ?

eller hva burde velorienterte lesere vite i en fart
"Det er mykje eg veit, eg ser langt inn i framtida"
- om oldgrekeres uttalemónster og deres trad./aut. midgardsnorm ?