Bokelskere.no

Samtlige har eg ikkje ambisjonar, og heller ikkje ynskje, om. Såvidt eg kan vurdere ut frå wikipedia-lista er der minst 20-30 vinnarar som eg ikkje tykkjer ser vidare spanande ut. Men eg kan ta feil, sjølvsagt.

Likevel prøver eg kvart år å få med meg eit par prisvinnarar eg ikkje har lest noko av før, rett og slett ut ifrå ei (litt naiv, kanskje) forventning om at Nobelprisvinnarar skriv gode og leseverdige bøker. Frå mi eiga oversikt ser eg at talet no er 15 dersom ein reiknar dei er har lest ferdig ei bok av, og 17 dersom ein tel dei eg i det heile har lest noko av (er halvvegs i Quo Vadis av Henryk Sienkiewicz nett no, og vi tvangslas Kransen av Sigrid Undset på vidaregåande, ei oppgåve eg aldri fullførte).

Og for å prøve å pense inn att på temaet for tråden; eg har tidlegare lest Døden i Venedig av Thomas Mann. Kort og heilt grei bok, men eg sleit litt i eit parti i starten. Men eg registrerer at andre har fått mykje større opplevingar ut av denne.

Jeg har faktisk lest Trolldomsfjellet og rett og slett glemt den ...
Det var Kjells kommentarer om sanatoriet, som satte tankene i sving. Dette handler nok mer om min livssituasjon på den aktuelle tiden, enn om boken, som jeg likte. Men den krever mer tid og konsentrasjon enn et par sider på sengen etter en heseblesende dag. Da kan jeg allerede hake av for en nobelprisvinner til! Og "Trolldomsfjellet" tåler godt en gjenlesing, selv om den nå, eller kanskje nettopp derfor, begynner å komme tilbake til meg.

Jeg har flere av Manns bøker i hyllene, blant annet «Storsvindleren Krull» med den herlige åpningslinjen: «Jeg griper pennen her jeg sitter i dyp fred og ensom tilbaketrukkethet for å betro mine tilståelser til det tålmodige papiret i den tydelige og sympatiske håndskrift jeg er kjent for.»

«Huset Buddenbrook», Aschehoug 1990, oversatt av Margrethe Kjær, er en gave fra en sjenerøs bokelsker. (Tusen takk, igjen!) Gleder meg til denne!