Bokelskere.no

Kapittel 2 opplevede eg som ein liten nedtur, og var redd det skulle setje standarden for resten av boka. Eg tenker spesielt på den dårlege stemninga mellom mor og son, som eg tykte blei oppkonstruert og lite truverdig. Heldigvis tok boka seg veldig opp i det neste kapittelet, og ved halvlest første del så er eg nøgd med valet.

Apropos kapittel 2, så er der jo ei skildring av ein diskusjon i ein lesesirkel. Det fekk meg til å lure på: Når vi er ein lesesirkel som les ei bok om ein lesesirkel, er vi då ein meta-lesesirkel?

Javisst, du befinner deg snart i dypet av en rekursjonsbrønn
der lesesirkler leser om lesesirkler, som leser om ....
prøv CTRL ALT DELETE, hvem vet om du kommer ut i dagslyset
på nivå null igjen, ever...

Noen burde skrive et Jan Erik Vold-dikt om opplevelsen.

Tenkte akkurat det samme som deg etter å ha lest andre kapittel. Følte at samtalene mellom mor og sønn var lite troverdige, men dette har heldigvis endret seg.
Er nå ferdig med kapittel 10 og liker boken svært godt.

Er heilt enig! Eg vart nesten provosert av den bortskjemde guten, på veremåten hans overfor ei usikker mor med dårleg sjølvkjensle, ei mor som verka sjølvutslettande og nesten litt redd sonen sin? Kan verke oppkonstruert, ja.
Forholdet mellom mor Irene og dotter Linn er heller ikkje det beste - og det same kan ein vel sei om forholdet mellom dei to søstrene Irene og Elisabeth...
Alt i alt verkar det anstrengt og usikkert mellom dei fleste eg har møtt til no i boka. Den einaste som verkar bestemt og handlekraftig er kanskje Elisabeth....
Og så er det videokameraet - det spelar ei større og større rolle, ser det ut til. Eg skal til på kap 7

Dag Johan Haugerud er også filmskaper