Bokelskere.no

Ja, dette er interessant. Ein eg-person som eg hugsar ikkje er heilt til å stole på, eller som i alle fall skjuler noko for lesaren, er i Mord i pretegården av Agatha Christie, og det blir ein litt annan sjanger. Her burde vi ha hatt tid til å undersøke meir! Med det same, sidan du her ser på slutten av fyrste delen: Den einaste staden i desse kapitla der eg hugsar at Mesteren og Margarita refererer direkte til det nye styret i landet, er der ein planøkonom blir nemnd, utan at dette, så vidt eg kan sjå, har noko å seie. Elles er det nok av satire, som fleire har av oss har vore inne på.,

Jeg kom til å tenke på Peer Gynt, men han kan vel ikke kalles en slik løgner som det refereres til i M&M. Han er nok mer en lystløgner som fantasien løper av med, jfr. åpningsreplikken til mor Aase: "Peer, du lyver . . .".
Og så har vi Johan Nilsen Nagel i Hamsuns "Mysterier". Han blir jo beskrevet som en sjarlatan allerede i første avsnitt i romanen.

Bare noen strøtanker fra min side.

Ja, tenkte litt på Glahn, det er jo han som fortel, men han har vi vel for det meste kontroll over. Og han som svelt i Kristiania lurer heller ikkje lesaren. Vi får tenkje litt.