Bokelskere.no

Mors og fars histore av Edvard Hoem er både vakker og poetisk. Han greier å fortelje om foreldra sin vanskelege veg mot kjærleik og ekteskap utan å verte sentimental.
Skildringa av to menneske han set høgt, er inderleg og gjer inntrykk.
Han har mot til å avsløre hendingar som mange vil sjå på som stor skam, endåtil i dag.

Synest også at han får fletta inn både historiske hendingar i krigsåra og livet i eit indremisjonsmiljø på ein god måte.
Ei sterk bok som vil sitte i minnet lenge!

Nokre sitat:
Han er stillferdig da han set seg til bordet, slik ein skal vera når ein er i annan manns brød.

Det som kjærleik har utretta, kan ein ikkje angra på.

Predikanten drøymer kanskje om at det skal koma ei ung kvinne og legge seg under teppet hans også? Slike tankar kan sjølv ikkje ein Herrens mann halde på avstand.

"Mors og fars historie" er alldeles strålende. Dét er også Hoems "Heimlandet. Barndom" – den boken ga han ut noen år før "Mors og fars...", men kronologisk handler den om årene etter handlingen i "Mors og fars...", nærmere bestemt om gutten Edvards tidligste barndomsår. Varm anbefaling av begge to!