Hm, interessant å lese kva andre tenkjer. Vi las denne i lesesirkelen, må innrømme at eg aldri hadde fullført bok 1 (Hundedagane) om eg ikkje skulle diskutere den. Gjengen var samstemte i at språket var ein bøyg (ekstremt mykje banning), men òg at karakterane vart like, glei over i kvarandre og rett og slett ikkje var særskilt interessante.
Starta av ein eller anna grunn på bok nr 2 (Grisekoret) som eg likte mykje betre, ein hovudperson eg fekk sympati for. I tillegg hjalp det nok å ikkje måtte filtrere vekk to "faen" og ein "pikk" i kvar setning for å sjå innhaldet. Har no starta på bok nummer tre og er spent på korleis det går.