Ein klassikar i so måte må jo vera Cats, som i stor grad er musikksetjing til T.S. Eliot si Old Possum's Book of Practical Cats. Det er kjempesøte dikt, og ein får lettare tak i teksten enn ved å sjå musikalen.
Eg les og Leroux sin Operafantomet for nokre år sidan. Medan ein i musikalen har stor medkjensle med Operafantomet og nesten heiar på han, forstår ein betre avstandstakenen i boki - men òg meir av bakgrunnen hans. Eg hugsar ikkje handlinga so godt i høve musikalen, men eg hugsar stemninga - eg hadde problem med den mørke kjellartroppi ein periode då.
Og so har vel dei fleste lese bakgrunnen for Jesus Christ Superstar...
Viser 3 svar.
Cats er jo et av store. Så dem da de var i Norge, men jeg husker jeg ble skuffet. For jeg hadde sett den så mange ganger på film og til og med sangene var forandret. Jeg kunne pluttselig ingenting. Var sånn 12 år tror jeg.
Men Jesus Christ Supestar, One of my favorit musikaler (men der, sangene) Han enda ikke sett den live, men når den settes opp i London, I'm gonna watch.
Såg Cats når eg var 12 eg òg, i London. Måtte rett heim og lesa dikta, var nok noko av det fyrste eg les på engelsk som ikkje var lekser. Musikalen har fortsett å vera ein favoritt for min del (mellom mange andre), eg vert alltid i godt humør både av tekst og melodi.
Virkelig, jeg og vil se i London. Jeg må få satt meg ned å lese dem selv. Det er noe med Cats som virkelig bare får den rockefoten til å danse seg løs hver gang en av de sangene kommer opp. Merker at sangene går i ett i huet nå. Da, daddadadadadaaaa dadadadaddaaadadadada. HÆRLIG. Må sette meg ned å høre med en gang jeg :D